نه خوشی زد زیر دلت
تاپیکتو یه بار دیگه بخون،خودت جواب خودتو دادی
اخی عشقم
عادت میکنی
خیلی خوب کاری کردی جداشدی
ما هم با مادربزرگم زندگی می‌کردیم...حاضر بودیم بریم خونه ۳۰ متری اما ۳۰ سال عذاب نمی‌کشیدم...الان هممون داغون شدیم روح وروانمون داغونه
منکه 8 سال ی جا بودم و مثلا قسمت خوب شهر هم بود خونم، و الان اومدم ی قسمتی ک حتی تو شهر حساب نمیشه و پرته و فقط باید با ماشین رفت و آمد کرد نمیشه تو خیابون رفت، و چقدر پدرم مخالف بود ک بلند نشو... اماااا خداروشکر میکنم، دوری و دوستی، عزیزم فقط ب آرامش خودت فکر کن و زایمان میکنی اروم میشی و از اینکه کسی تو تربیت بچت دخالت نداره خوشحالی و حاضری 10 طبقه بدون آسانسور بری بالا اما بچت ب روش و سبک خودت بزرگ بشه و کنارت باشه، نکه یکی بگه چرا بچه رو نیاوردی خونه ما چرا بردی چرا فلانه
اون ناراحتی هایی رو ک اونجا داشتی تا صد سال دیگم نمیتونستی تو کله ی شوهرت کنی که واقعا مشکلن
شرایط فیزیکی اونجا بهتر بود درسته ولی ارامش اعصابت چی؟؟
مسکن مهر و طبقه ی سوم و اینام اره درسته حق داری
ولی مشکلات مسکن مهر باعث میشه ک کم کم شوهرت ب فکر پیشرفت و جابجایی باشه
خونه مادرشوهرت بودی ب خودت میومدی می دیدی پیر شدین و هنوز هیچی ندارین
گفتنیارو کاربرا گفتن یکم از بارداریت که بگذره بهتر میشی حوصله ات هم سر جاش میاد
