تو مجریدیامم همین بود مادرم بی احساس فقط میگفت 8 شب خونه باش ته احساسش این بود خب دوتا خاهر بزرگتر تو خونه دارم خودم پشت خودم بودم حتی برای ازدواج تموم هزینه هاش خاهرم میگفت تو عقد شوهرتو میخای دعوت کنی باید خودت غذا بخری میوه بخری تازه میخریدم کلی دعوا میکردن ک نیاد با کلی اعصاب خوردی میگفتم بیاد اما محریدام برام مهم نیود رد میکردم بعد ازدواج این کم محلیاشون چن واقعا نیاز دارمشون اذیتم مکینه
دلم میخاست خانوادم پشتم باشن بیان برن اما همیشه باید برا هرچی التماس خاهر بزرگه کنم حتی برای بردن مادرمدیگه خسته شدم نمیدونم چکارکنم بااین حال دلم براخاهرام میسوزه بهشون پول میدم خرید میکنم دست خالی نمیرم به مادرپدرم پول میدم اما بازم محبت ندارن تو سختیا نیستن
همکار باشه میگم به درک اما خانواده دلم نمیخاست عین خاله هام ببرم عین عمع هام سالی یبار داداشمو ببینم دلم میخاست شاد باشیم باهم اما نمیخان دوتاخاهرام باهم ارایشگاه دارن همشمیگن ما تورو نمیخایم همو داریم البته از اجبار همو تحمل میکنن میدونم
من شوهرم خوب نیست ولی بهشون میگم این دلیل نمیشه بخاطر من وبچه هام باید بامن هم مثل بقیه باشید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
52 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
