به پختگی که برسی میفهمی خیلی جاها نباید جواب بدهی و نباید به هر دلیلی وارد نبرد با آدمها شوی.به پختگی که برسی میفهمی ضرورتی ندارد با دیگران بابت رفتارها و نظراتشان بجنگی و سعی کنی دیدگاه آنان را تغییر بدهی.به پختگی که برسی میفهمی باید آرام باشی و رها؛ چون توضیحات اضافه و تلاشهای بیهوده، فقط وقت و انرژی تو را تلف میکنند.به پختگی که برسی در مقابل قضاوتها و حرفها خم به ابرو نمیآوریفقط لبخند میزنی و به راهت ادامه میدهی و کار خودت را میکنی
هممون یکیو از دور داریم…یکی که اگه فقط کنارش بودیم، همین زندگی خاکستری میشد پر از رنگ.یکی که با یه نگاهش، با یه لبخندش،کل دنیا میتونست جاشو بده به همون لحظه.ولی خب… فاصله همیشه هست،و همین فاصلهست که دل تنگی رو بزرگتر میکنه.