۱۷ سالمه
خانوادم منو بشدتتت لوس بزرگ کردن
از کوچیک ترین کارهامو انجام میدن و اجازه نمیدن دست به چیزی بزنم
من چند باری غذا درست کردم فقط چون کارداشتن و خونه نبودن اونم مامانم واسم همه موادشو گذاشته و مدام زنگ میزد که چیو کی بریزم
اینطوری شده که روحیم خیلیی حساسه و سر هرچیزی زود ناراحت میشم و بهم برمیخوره تحمل سختی ندارم اصلا
میخوام برای همین برم دانشگاه یه شهر تا سختی ببینم بتونم به خودم تکیه کنم
بنظرتون حتی اگه دانشگاه خوبی قبول نشم برمممم؟
حتی شده خوابگاه؟