واقعا این چه منطقیه😐
مثلا چرا من باید برم بهش بگم قراره فلان کارو انجام بدم(شاید بعدش انجام ندادم چرا الکی حرف بزنم طرز فکرم اینه اگه انجامش بدم خودش میفهمه دیگه اون موقع دربارش حرف میزنیم)
ولی اون اینجوری فکر میکنه که من خیلی با سیاست و مرموزم و از عمد بهش نمیگم که ندونه یا هر دفعه با سوال های بیش از حدش میخواد بفهمه تو زندگیم چه خبره
رفیقای شماهم همینطورن؟
وقتشه که بای بای کنی
توی قرآن هم حتی گفته که توی انتخاب دوست دقت کنید و هرچیز زندگیتون رو به دوستتون نگید
نه ما اوکیم با جزئیات بعضی چیزارو برا هم تعریف میکنیم
حساس نشو
خودش میگه؟؟ یا خودشم نمیگه؟
دوسته من خودش هیچی ب ادم نمیگه بعد توقع داره من همه چیزو با جزئیات بگم 😒
به کتفت
همه جزئیات زندگیتو که نباید بگی
ولی راستشو بخوای اگه منم بودم و دوستم هیچی هیچوقت راجب خودشو زندگیش نمیگفت، آروم آروم رابطه‌مو کمرنگ میکردم چون حس آویزون بودن بهم دست میده.بالاخره تو دوستی تا حدی ارتباط لازمه.
