سلام پسرم خیلی بهم وابستس.روز ب روز هم بدتر میشه.اونیکی بچه هام وابسته بودن ولی نه در این حد.
شوهرم ب واسطه کارش اکثر اوقات خونه نیست و من و این سه تا بچه خونه ایم.بغل کسی نمیره.پیش کسی نمیمونه حتی یه دقیقه هم نمیمونه.یه ثانیه زمین میزارمش انقدر گریه میکنه که حالش بد میشه.روز ب روز هم وابسته تر میشه
یکی از دوقلوهای من اینطوریه تا الان که دو سالشه همین شکلیه،من خوشم میاد لذت میبرم
بذارش زمین دورش اسباب بازی بریز و با بقیه بچه ها بشین کنارش،بازی کنین باهاش. تو هم کم کم ازش یکم فاصله بگیر ولی جلوی دیدش باش... کم کم این فاصله رو بیشتر کن،هم زمان ب بچه هاتم بگو باهاش بازی کنن... اینجوری فک کنم وابستگیش کمتر میشه
طبیعیه عزیزم
راجع به اضطراب جدایی از مادر سرچ کن و بخون
منم دوتا بچه رو دست تنها بزرگ کردم
بهت حق میدم که خسته شی و درکت میکنم
اما هر چقدر که میخواد بغلش کن و بدون که بعدا پشیمون نمیشی
خداقوت
خب سن اضطراب جدایی بهش میگن
درست میشه کمی بزرگتر بشه
وای منم پسرم خیلی بغلی شده همش ب من میچسبه همه بهش میگن کوالا😂
سعی نکن جداش کنی از خودت
شخصیت بچه ها باهم متفاوته
اگه درست و اصولی واکنش نشون ندی ممکنه دچار ترس از رها شدگی بشه و بدتر بشه اوضاع
باید بهش احساس ارامش بدی و اینکه در دسترسش هستی
بعد یواش یواش مثلا اون تو هال باشه تو برو اشپز خونه ..
با یه مشاور صحبت کن =)
اوخدا بزارش پیش اون یکی بچهات با اونا بازی کنه
طبیعیه عزیزم منسه تا بچه دارم از شش ماهگی دیگه بهت چسبن
درکت میکنم عزیزم
پسر دوم من هم همینطوری بود
گاهی واقعا کم میاوردم تک و تنها
ولی شده بود سرم رو فرو می‌کردم توی بالشت و داد میزدم اما بعدش بغلش می‌کردم
الان که سه سالشه واقعا تفاوتش رو از لحاظ مهربونی،امنیت و اعتمادبنفس با بقیه بچه‌ها می‌بینم
صبح‌ها که گاهی زودتر از من بیدار میشه میاد توی اتاقم بوسم میکنه و پتو رو میکشه روم🥹
این روزها رو من هم گذروندم عزیزم
پسرهام سه سال فاصله سنی داشتن
پدر و مادرم هم به رحمت خدا رفته بودن
تک و تنها بودم
سخت نگیر به خودت
سعی کن یک مادر کافی باشی،نه یک مادر کامل
بچه‌ها به لحاظ نظافت و نظم و غذا حداقل‌ها براشون کافیه، اما خلق خوشت همیشه توی ذهنشون می‌مونه
از پسش برمیای💪
مطمئنم🫶
