دانشگاهم تو یه شهر خیلی کوچیک بیابونی و بی امکاناته که اسمش رو نمیگم چون یه بار به خاطرش تعلیق شدم آخر هفته ها هیچ جای تفریحی نیست که با دوستام برم زندگیم خلاصه میشه تو دانشگاه و سوپر مارکت برای خرید مایحتاج مردمش هم فضول و با فکر بسته تا آدمو یجا گیر میارن عین پیرزن نود ساله سوالای شخصی حال به هم زن میپرسن همه تیپ هایی که چند سال پیش تو بقیه شهرا مد شد عادی شد و آخرش خز شد اینجا هنوز قفله همه چی براشون عیبه وقتی یادم میفته چند روز دیگه باید از شیراز قشنگ و آزاد برم اونجا و تا دو سه ماه دیگه برنگردم دلم خیلی میگیره
منم موافقم،زندگی تو تهران رو با همه سختیش ترجیح میدم به زندگی تو این جور شهرها
رشتت چیه
نمیدونم چرا شهر خودم اومد تو ذهنم😐
خب ما چیکار میتونیم برات بکنیم؟؟؟
نکنه قمی؟
باید خوب درس بخونی تا شهر خوبی مثل تهران و شیراز قبول بشی
الان سه ساله من مجبورم جایی مثل همینجایی که گفتی زندگی کنم
منی که بزرگ شده کرجم
احساس میکنم باید برم تیمارستان بستری بشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
28 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
