میگن شانس یابخت مادر هرچی باشه دخترم همونه

الان که فکرشو می کنم می بینم راسته ! 

[QUOTE=395906845]نه بابا این چیزا مال اون قدیم بوده که خونوادها سعی میکردم با هم سطح خودشون ازدواج کنم الان هر شخصی خوش به سعادتتون

دعا یا همون روی خوش و انرژی مثبت و حرفای مثبت مادرتونه

مقابل مادر شما، مادرهاییم هستن که سرتا پا انرژی منفی، نحس، ترشرو، و تو زبونشون، فحش و نفرین و چیزای منفی

دو سبک متفاوت، نتیجش رو هم که نگم

خدا به مادرتون سلامتی بده

مامانها هرچیم غر غر و باشند بازم محبت مادرانه دارن باید ببینید قلقشون چیه 

امیدوارم شما هم با دعای خیر پدر و مادرتون خوشبخت باشید

علتش اینه که دختر میخواد به سبک مادرش شوهر داری کنه ودختری که شوهرش رو به راهه قطعا اون فوت کوزه گری رو از مادرش یاد گرفته

ممنون از دعای خیرتون

مادر ما قلق نداره

اجازه مرخصی هم صادر نمیکنن، بریم راحت شیم ازشون تو این سن 

پدر هم که ندیدیم، یکی هست غلام حلقه به گوش مادر، نه اینو خواستیم نه اون  

نمیدونیم اینا اضافن یا من، که اگه من اضافم چرا جونمو خدا نمیگیره، هم من راحت شم، هم اونا  

سعی کن ببینی ازت چی میخواد حتی شده یک روز همش پیشش باش و همون کاری رو انجام بده که اون میخواد (هرچند شاید فکر کنه باید ی چیزی میخوای) ولی باور کن اگه روی دلش رفتار کنی غرغر هاشم کم میشه 

خدا عمر هزار ساله به مادرت بده قدرشو بدون

مادر من چند سالی هست که آسمونی شده

خدا رحمتشون کنه

۳۵ سال همونی بودم که خواست

دیگه نمیتونم تحمل کنم

منتظر فرصتم، فقط همین

۷ ساله داره ذره ذره جونمو میگیره

کاش نباشه اصلا دلم نمیخواد یه اشغالی مثل بابام گیرم بیاد 

ی بار همسرم گفت میدونی بهترین شخص برای بچه کیه؟

 گفتم مامانش

بعد گفت میدونی دشمن بچه کیه؟

 گفتم نمی‌دونم

 اونم گفت مادرش میدونی چرا 

گفتم نه

گفت چون به خاطر حس مادرانه اجازه هرکاری رو نمیده برای همین بیشتر از هر کس دیگه ای از مامانش مخالفت می‌شنوه 

بچه من که کوچیکه ولی واقعا مامانها هرچند یکم اخلاقشون یکم متفاوت از هم باشه بازم مادر هستن 

نه راست نیست چه ربطی داره آخه

ممنون دوست عزیز نظرتون محترم

ولی شما جای من نیستید، و صد درصد همیشه مادرهاییی اطرافتون دیدید که کمو و بیش از مادر مرحومتون از لحاظ اخلاق و .... بالاتر یا پایین تر بودن، من دارم از یه ورژن دیگه صحبت میکنم و اینکه من منکر حس حمایت و ترس و هر چیزی که یه مادر نسبت به فرزندانش دارم صحبت نمیکنم، همه اینها درصدی داره، اگر از حدش بگذره افراط و تفریط میشه، مثلا شما فکر کن من یه آدم ۴۰ و خورده ای سال، مجرد، باید به اجبار بلند شم برم با خانوادم خونه عمه، دایی، خاله.این یه نمونه به ظاهر خیلی مسخره، ولی برای من بزرگ و مهم.این یک هزارم زجریه که من میکشم