بگم عااااشق بچهامم
روزی هزاربار بخاطرشون خداروشکر کنم کمه
دلخوشی و انگیزه زندگی منن
اما خدایی روح و روانتو به سخره میگیرن
برای یه لباس پوشیدن ساده یه ربع باید برنامه داشته باشیم
یا آرزومه خودشون غذاشونو بخورن ولی هربار به دختر ۳ سالم سپردم غذاشو خودش بخوره فقط با غذا بازی کرد نیم ساعت دیگم بهونه گرسنگی میگرفت
یا سر یه موضوع الکی یه ساعت گریه میکنه
دستشویی رفتن که نگم براتون باید به نقطه انفجار برسه تا بره
خونه هم کلا در اختیار بچهاست اسباب بازی به علاوه وسایل خونه همیشه همه جا پخشه البته من حساس نیستم ولی خونه بعضیا که همیشه تمیزه رو میبینم حسرت میخورم خونه نامرتب آرامشو بهم میریزه
مهد خوب اصلا نزدیکمونم نیست
بنظرتون کی یکم عاقل میشن😐
۳ سال و ۱ سال هستن
