بنظر خودم و چیزایی که دیدم اره
الان نامزدیم ولی خب قبلش باهم بودیم و اینکه دلیل ازدواجمونم همین عشق بود
خیلی خیلی مراقبمه
نمیزاره هیچکسی حتی خونوادم کوچیکترین توهینی بهم بکنن
من هروقت حالم بده یا ناراحتم به تنها کسی که زنگ میزنم اونه
یجورایی پناهمه
وقتی خیلی اذیت میشم زنگ میزنم بهش هیچی نمیگم فقد گریه میکنم بعدش یجوری آرومم میکنه که انگار با ده تا تراپیست حرف زدم
جلو همه با احترام باهام حرف میزنه حتی اگه ازم عصبانی یا ناراحت باشه
و اینکه روم حساسه غیرتیه البته نه افراطی