من از اول ک ازدواج کردم چون تو ساختمون پدرشوهرمم و نامادری شوهرم ادم شکاک و شری هست فامیلام ک کلا نتونستن بیان ک دعوا نشه تو خونم،مامانمم گاهی میومد خلاصه بین خانواده ها دعوا شد با دخالت نامادری شوهرم و ی مدت مامانمینا نیومدن و گفتن تو بیا دیگ ما نمیایم،اما ب هر حال روزای سخت ک کسی نبود مجبوری مامانم اومد و رفت دوباره یکم رفتااومدا شروع شد ولی تو این مدت من افسرده شدم ب خاطر هزارتا دلیل و یهو خواهرم طلاق گرفت و هروز میومد خونم ،تا اینکه دوستاشو دیدوکار پیدا کرد و دیگ اسم منم نیاوورد منم اخر سر بروش اووردم و بهونه اوورد،خلاصه منکنه میرفتم خونه مامانمم تازگیا بخاطر بجهام با همسایشون دعوام شد و اونا چون مشترک زندگی میکنن ،من دیگ نمیخام برم اونجا،از طرفی هم ابجیم دوستشو میاره اونجا گاهی دلم اتیش میگیره ک مثل خواهر کنار همن و ابجیم مثل غریبه ها با منه،الان دیگ من نمیرم اونام نمیان یعنی باید خودم ی چیزی حتما درست کنم بیان مثلا دیروز حال نداشتم تنها بودم اما هیچکسو نداشتم امروزم جمعس هیچکی در خونمو نمیزنه ،نمیدونم چیکار کنم اونا ک نمیان اگم بیان باید شام دعوت کنم حتی وقتی درستم میکنم نمیان شام میمونه رو دستم،
چون من خانوادمو دوست دارم نمیخام ناراحت بشن چیزی نمیگم میریزم تو خودم اما اگم بگم هزار بهونه میارن ،از این خونه تو این شرایط اقتصادی نمیشع برم،
راهنماییم کنید خواهرانه حتی برادرانه من چ گناهی کردم ک باید تنها بمونم ؟چیکار کنم؟
