خونوادم همیشه بین منو خواهرم فرق میذاشتن و میذارن اونم نه فرقای کوچیک! فرقای بزرررررگ ، انقدر زیاد که از یه ادم مهربون که بودم؛ یه ادم پر از کینه و نفرت ساختن
حالا همشون جواب کارهاشونو دارن پس میدن. حس میکنم تووی قلبم یه اتیش خاموش شده. اروم و خوشحالم.
من نتونستم حقمو بگیرم، اما کارما حقی که ازم خوردن زهرشون کرد.
من کاری نکردم و کارمای کدوم کارمو دارم پس میدم نمیدونم
چیکار میکردن مگه ؟
منم خیلیا اذیتم کردن ،من همیشه مهربون اروم بودم به همه احترام میذاشتم ... استه میومدم استه میرفتم که گربه شاخم نزنه همیشه حتی هواسم بود کسی از حرفام ناراحت نشه تمام کلماتم رو با وسواس و فکر زیاد انتخاب می کردم و قبل حرف زدن صدبار حرف رو تو دهنم مزه مزه می کردم. الان من مریضم و داغون بقیه خوشحال و خندان. من کارمای چیو دارم پس مبدم؟؟؟؟؟
منو تحقیر میکردن و میگفتن به اندازه‌ی خواهرم باهوش نیستم، نذاشتن من تهران درس بخونم اما خواهرمو فرستادن تازه اونم نه ملی! ازاد! من شرایط پذیرش المانو داشتم بهم پول ندادن ۹۰ میلیون ! اما برای خواهرم ۳ میلیاد و نیم خرج کردن تا بره دانشگاه خصوصی درس بخونه امارات! تازه میخواستن بفرستن امریکا ولی بهش ویزا نداد سفارت! بعدم معتقد بودن من خیلی کثیفم که اعتراض میکنم به اینا!
حس میکنم کارما برای اروم کردن خودمونه
من هرادمی ک اذیتم میکنه موفق تر وخوشحال ترم میشه حتی
