معرفی کتاب📚

وقتی کتاب «یادت باشد» رو دستم گرفتم، فکر می‌کردم فقط قراره یه داستان بخونم، یه زندگی‌نامه‌ی دیگه از یه شهید. اما نمی‌دونستم قراره قلبم این‌جوری بلرزه، قراره اشکام بی‌صدا بریزه و یه عشق واقعی، از اونایی که تو قصه‌ها و فیلم‌ها دنبالش می‌گردیم، جلوی چشمام زنده بشه. این کتاب فقط یه کتاب نیست، یه پنجره‌ست به قلب دو تا جوون، حمید سیاهکالی مرادی و فرزانه، که با عشقشون، با ایمانشون، به من و تو یاد دادن زندگی کردن یعنی چی.

از همون صفحه‌های اول، انگار یکی دستت رو می‌گیره و می‌برت تو دنیای حمید و فرزانه. از اون لحظه‌های خواستگاری پر از خجالت و خنده، تا روزای سخت جدایی، وقتی حمید با یه لبخند و یه «یادت باشه» می‌ره به سمت مأموریت آخرش. هر خطش پر از احساسه، پر از یه عاشقانه‌ی پاک که توش نه فقط عشق به همدیگه، بلکه عشق به خدا و وطن موج می‌زنه. وقتی فرزانه از اون صبحونه‌ی آخر می‌گه، وقتی حمید می‌گه «کاش صداتو ضبط می‌کردم که دلم کمتر تنگت بشه»، دلت می‌خواد همون‌جا کتاب رو ببندی و زار بزنی، چون می‌دونی این حرفا، این لحظه‌ها، واقعی‌ان.

این کتاب فقط زندگی یه شهید نیست، یه درس بزرگه. حمید، با اون قلب بزرگش، با اون ایمان راسخش، بهمون نشون می‌ده که می‌شه عاشق بود، می‌شه برای یه هدف بزرگ‌تر از خودت جون بدی و هنوزم تو قلب همه زنده بمونی. فرزانه هم، وای... چه شیرزنی! روایتش از این زندگی کوتاه ولی پر از عشق، انگار یه نقاشی با رنگای زنده‌ست که نمی‌تونی چشم ازش برداری. هر کلمه‌ش، هر خاطره‌ش، مثل یه زخم شیرین رو دلت می‌ذاره. می‌خونی و با خودت می‌گی: «خدایا، مگه می‌شه این‌قدر عاشق بود؟»

«یادت باشه» بهم یاد داد که عشق، فقط تو لحظه‌های خوشی نیست. عشقه که تو لحظه‌های وداع، تو بغض‌های پنهونی، تو انتظارای بی‌پایان هم خودشو نشون می‌ده. وقتی حمید به فرزانه می‌گه «اگه تو سوریه زنگ زدم، به‌جای دوستت دارم می‌گم یادت باشه»، انگار داره به همه‌مون می‌گه که عشق واقعی، شرم و حیای خودشو داره، پاکی خودشو داره. اشکام هنوزم می‌ریزه وقتی یاد اون «یادت باشه»ی آخر می‌افتم، وقتی حمید از پله‌ها پایین می‌ره و فرزانه فقط می‌تونه لبخند بزنه و بگه «یادم هست».

این کتاب، یه گنجه که پر از عشق، ایمان و فداکاریه. هر صفحه‌ش یه تلنگره که یادمون بیاره برای چی زنده‌ایم، برای چی باید بجنگیم. حمید و فرزانه، با این قصه‌ی عاشقانه‌شون، به من یاد دادن که زندگی، حتی اگه کوتاه باشه، اگه با عشق و معنا باشه، تا ابد جاودانه‌ست. دلم پره از این کتاب، پر از این عشق، پر از این حس که کاش یه ذره، فقط یه ذره، بتونم مثل اونا عاشق باشم، مثل اونا زندگی کنم.

خدا رو شکر 

حالا که اینو خوندی و خوشت اومده کتاب من زنده ام (معصومه آباد) رو هم بخون

من از مقدمه کتاب باهاش شروع کردم اشک ریختن...

حجم کتاب زیاده ولی انقدر روونه که هی میکشونت به سمت خودش

بله گلم خوندم♡

محتوای کتاب شامل یادداشت‌های کوتاهی هست که درباره موضوعاتي مثل پذیرش خود، روابط انسانی، تنها بودن، و پیدا کردن معنا در زندگی صحبت میکنه‌.

یسری نکات مثبت داره مثل اینکه:

لحت کتاب ساده و روون و دلسوزانه ست یه جورایی که انگار با دوستت صحبت میکنی.

خب این ویژگی باعث می‌شه خوب با کتاب ارتباط بگیری و فکر نکنی که داری یه متن خشک مثل کتاب درسی دانشگاهتو میخونی

برخلاف خیلی از کتاب‌های خودیاری که فقط شعارهای خوش‌بینانه می‌دن، این کتاب واقع‌بینانه به مسائل می‌پردازه. مثلاً به جای اینکه بگه «همه‌چیز رو مثبت ببین»، روی پذیرش واقعیت‌ها و روبه‌رو شدن با احساسات تمرکز داره. 

کتاب روی موضوعاتی مثل پیدا کردن بخش‌های گمشده‌ی خود، روابط سالم، و پذیرش تنها بودن تمرکز داره و تجربیات واقعی از جلسات درمانی رو وارد متن می‌کنه.

ساختارش کوتاه و قابل هضم هست.

ولی یسری نکات منفی هم داره:

انتقاداتی به این کتاب می‌شه از جمله:

برای مخاطبانی که انتظار محتوای معنوی یا دینی دارن، کتاب بیش از حد سکولار و روانشناختی خالص به نظر می‌رسه و این می‌تونه ناامیدکننده باشه.

ایده‌هاش نو نیستن و بیشتر چکیده‌ای از کتاب‌های خارجی خودیاریه. 

«هنر خوب زندگی کردن» یا «پروژه شادی» کتاب های مشابه این کتاب هستن که می‌شه گفت خیلی قوی تر از این کتابن

کتاب به جای حل مشکلات، فقط به پذیرششون دعوت می‌کنه، بدون اینکه ابزارهای مشخصی ارائه بده.

من خوبیا و بدیاشو گفتم که خودت تصمیم بگیری که ارزش خوندن داره یا نه

ولی به شخصه خوشم نیومد و جزو کتاب هایی که به دیگران پیشنهادش میکنم نیست♡

دوتای اولو نخوندم ولی دختر پرتغالی آره خوبه 

مثلا از ۱۰ میشه بهش ۷ داد و آره به نظرم بخونش♡