دلیلش چیزهای فلسفی و اینا نبود، می‌رفتم جایی که مطمئن بودم آشنا نمی‌بینم سیگار می‌کشیدم. حسش جالب بود ولی، یه گوشه می‌نشستم آدم‌ها و آرزوهایی که دیگه نبودن رو می‌دیدم و به آرزوهای خودم فکر می‌کردم. پیش خودم می‌گفتم آرزوهای تو جاشون این‌جا نیست، باید خودم به دستشون بیارم و نذارم سهم شکم گرسنه‌ی قبرستون بشه. الان که فکرشو میکنم خیلی هم برام مهم نیست، به‌هرحال اون بهم کمک کرده بدون این‌که کسی منو ببینه بتونم سیگارمو بکشم، اگه چهارتا آرزو براش نبرم خیلی بی‌معرفتیه.
تو دیوونه ای
منو شوهرم تو دوستی میرفتیم قبرستون ن برا مرده ها و اعتقاد بلکه چون تنها جایی بود ک خیالمون راحت بود کسی نمیبینتمون راحت قدم میزدیم همم آرامش خوبی داشت ولی وسط هفته میرفتیم مثلا دوشنبه سه شنبه ها خیلی خوب بود😁😁ازدواج کردیم دیگه نمیریم و نخواهیم رفت
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
