درست پارسال این موقع داشتم لوازم و تحریر قشنگتو آماده میکردم و برات فرم مدرسه خریدیم.😢
چقدر با دقت و سلیقه لوازمتو انتخاب کردی😢
یادته چقدر تمیز نگهداری میکردی وسایلت را😭
الان امسال نیستی 😭 و من با نگاه کردن به وسابل و لوازم و تحریرت اشک میریزم.😭
آخ که چقدر سخته نبودنت😭
چقدر سخته ببینم دوستانت دارن برای سال جدید خوسحالی میکنن اما تو که شاگرد اول بودی الان نیستی تا با ذوق بفرستمت مدرسه😭😭😭
یادته یه روز رفتی مدرسه وقتی آمدی چقدر ذوق کردی بهت جایزه داده بودن تو امتحان اول شده بودی😭
یادته حتی تو اوج بیماری درسهاتو میخوندی و ویس میفرستادی برای خانم معلم😭
من به یاد تو هنوز حتی از گروه سال گذشته خارج نشدم تا گاهی با شنیدن صدات تو ویس ها یادت کنم. و اشک بریزم برای نفس هایی که به سختی میومد ولی باز هم تو بهترین عملکردو داشتی😭
چطور یادت نکنم با این همه خاطراتت😭چقدر ارزو داشتی مهندس بشی. دفتر طراحیت هنوز هست😭اما تو نیستی😭نبودنی سخت و طاقت فرسا.
داعت سرد نشده بلکه سخت و عمیق تر شده و جاشو داده به دلتنگی عزیز مادر😭
