اگه تو این شرایط بودین چکار میکردین
انگار فقط از رو وابستگی باهاش موندم ۲ساله باهمیم کل زندگیم بود ولی دیگه ذوقی ندارم اندازه اول عاشق نیستم
خیلی بخاطرش ناراحت میشم ها حتی به جدایی فک میکنم اشکم در میاد
ولی حس میکنم آدم مناسب زندگیم نیست شکاکه یکم زود عصبی میشه غیرتیه یک بارم پارسال بهم خیانت کرد بخشیدم
ازش یه وقتایی میترسم حس میکنم دوسم داره ولی عاشقم نیست
همیشه من بیشتر عاشق بودم
الان دودلم چکار کنم میترسم کنار بزارم پشیمون شم بعدا بگم نکنه دوسم داشت نشون نمی‌داد
چون اخلاقای خوبم داره
بیشتر فکر کن
اگه من بیام بهت بگم به نظرت کسی که شکاکه تعصب بی جا داره تازه با این حال خیانت هم کرده عصبی هم میشه آدم خوبیه ؟ تو چی میگی ؟
آدما به هر شرایطی خودشون رو وفق میدن نزار به شرایط سخت عادت کنی
برای ازدواج میگن 6 ماه با هم محرم باشین تا اخلاق همو بشناسین ببینی به درد هم میخورین یا نه
تو دو سال دوستی باهاش هنوز متوجه نشدی به دردت میخوره یا نه؟
ز تنهایی نترس فردا ازدواج کردی شکاکی درد و مشکل بزرگیه هزار بار ازدواغت در اومد میگی کاش ازدواج نیمکردم
نمیگم بهم بزن یا نزن میگم 2 سال زمان کافی براش شناخت یکی برای ازدواج
خودت فریب نده تنها پسر دنیا اون نیست
فرض کن اتفاق های این دو سال که دوست بودین فرض کن شوهرت بود و این چیزای خوب وبد که نوشتی به عنوان دوست پسرت نه بلکه وشهرت ازنجام داده بود ایا میموندی باهاش یا خدا خدا میکردی طلاق بگیری؟
جوابت بده به خودت و به جوابت عمل کن
