شب بخیر

این شعر شمسِ لنگرودی:

آرام باش عزیزِ من آرام باش ...

حکایتِ دریاست زندگی؛

گاهی درخششِ آفتاب، برق و بوی نمک، ترشحِ شادمانی؛

گاهی هم فرو می‌رویم...

چشم‌هایمان را می‌بندیم،

همه جا تاریکی‌ست...

آرام باش عزیزِ من آرام باش ...

دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم

و تلالو آفتاب را می‌بینیم زیرِ بوته‌ای از برف

که این‌دفعه درست از جایی که تو دوست داری طالع می‌شود ...