مدتهاست به اینکه این زندگی دیگه زندگی نمیشه و به این آدم هیچ جوره نمیشه امیدوار بود فکر میکنم و اون فقط یه اسمی هست که داخل شناسنامه امه و هرکاری دلش بخواد میکنه و محبتشو برای زن های دیگه خرج میکنه ،نمیدونم من هیچ چیزی کم نداشتم ولی انگار افراد خراب خواهان بیشتری دارن تا افراد سالم ،خیلی روح و روانم درگیره و ناراحتم اگر چه تو ظاهر هیچ چیزی نشون نمیدم ولی درونم خیلی غمگینه ، دیر یا زود من این شخصو ترک میکنم و مثل الان که مشغول هستم خودمو مشغول تر میکنم و خاطرات کم رنگی از اون شخص تو ذهنم میمونه ولی میدونم بعد که برم و نباشم پشیمونی زیادی گریبانشو میگیره چون هیچکس براش من نمیشم این همه تر و خشکش کنم و بهش برسم ولی به قول تورج شعبانخانی اما افسوس تو رو خواستن دیگه دیره ...
برا مرد راحته
برای زن سخت
از هر نظر همینجوریه
هركس فرق داره
مثلا اگه دوسش داري سخت ترين كار دنياست
دركل سخته اما سرايط ك سخت تر و اسون تر ميكنن
اگ بهت خیانت بکنه ب هیچ وجه تو اون خونه نمون چون دیگ دوست نداره
وقتی دلت میخواد بعد رفتن شدیدا پشیمون بشه یعنی هنوزم ازش قطع امید نکردی
یه پیشنهاد میدم اگر دوست داشتی انجام بده
شرایطتت سخته میدونم
ولی بذار اینقدر اشتباه کنه، اینقدر خراب کنه که دیگه حتی نگاه کردن بهش حالت رو بهم بزنه،
اینطوری راحت تر تموم میکنی کمتر اذیت میشی
البته اگر عروسی کردی
اگر نقدی هرچه زودتر تمومش کن
هم خوبه هم بده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
40 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
