سلام خانوما. من تقریبا یک ساله که زایمان کردم و دوتا بچه دارم . هیچ کاری نمیتونم کنم هیچ جا نمیتونم با خیال راحت برم همش بچه هام آویزون من هستن و بچه ام شیر خودمو میخوره جایی نمیتونم بزارمش یه ساعت برای خودم باشم و از طرفی یه خواهر مجرد دارم که همیشه میاد خونه من از سرکار که تعطیل میشه و ناهارشو میخوره و استراحتشو میکنه و میزنه بیرون با دوستاش تا آخرشب. سینما و پارک و کافه و کنسرت و غیره. من جدیدا میبینمش یه حسی بهم دست میده . انگار حسادت میکنم به این شرایطش. نمیدونم واقعا طبیعیه ایا این حس من یا باید روی خودم کار کنم ؟ چون هی خودمو سرزنش میکنم بابت این حس. در حدی که تصمیم گرفتم بهش بگم لطفا اینجا نیا که من نبینم که انقد رها و بی مسئولیته و این حس بهم دست نده😔
طبیعیه دیگه اذیت نکن خودت رو اوکیه وقتی هیچ سرگرمی ای نداری ناراحت باشی
خودت تو خونه نمیتونی فیلم ببینی
دغده های شما با ایشون متفاوته خب عزیزم بچهاتون یکم بزرگتر شن شمام میتونید باهاشون برید کافه و سینما و پارک
چه خواهر خوبی هستی . خواهر من برا چایی خوردن هم نمیخواد کسی بره خونش
خب خواهرت یه کمکی بهت نمیکنه!!!
بهت کمک کنه پیاده روی برید،،،،
یه چندساعت بچه هارو بگیره
والا منم بودم اعصابم خورد میشد
یکی هرروز بیاد خونه ات نهارش رو بخوره و استراحت کنه و اخری هم بره برای خودش بیرون
خب حق داری تو هم دلت میخواد باسه خودت ولی نمیتونی
نه. در حدی نگه میداره من بتونم ظرفارو بشورم و غذارو اماده کنم. اونم میگه زود بیا بگیر بچه رو . همسرمم ماموریته اکثرا و نیست. یه سنگینی عجیبی روم هست. دلم میخاد از شغل مادری یه تایمی استعفا بدم واقعا😔
چون بچهات کوچیکن و خواهرت چون مجرده و مسئولیتی نداره کاملا طبیعیه همونجور شما که تصمیم گرفتی ازدواج کنی و بچه دار بشی پس نباید رو مخت بره و ناراحت بشی
نمیتونی بزاری دست مادرت یا پدرت یا هر کی میتونه نگ داره بعد بری یه سینمایی کنسرتی چیزی با دوستات حال هوات عوض شه
بچه ام شیر خودمو میخوره. برای همون نمیشه وگرنه مادرم میتونه نگه داره. فقط ناراحت اینم ادم حسودی نشم اونم نسبت به خواهرم. ولی اینکه جلوی چشمم هست و راحته برای خودش و میره و میاد برام الان توی این وضع دیدنش سخته. وگرنه من کورشم اگه نتونم خوشی خاهرمو ببینم. بنظرتون بهش بگم یه مدت نیاد خونه ام؟
افسردگی گرفتی منم مثل توام باز تو خواهرت میاد پیشت خواهرمن که اصلا نمیاد خودم دست تنها بچمو بزرگ کردم الان دوسالشه اما خیلی ادیت شدم الانم افسردگی بعد از زایمان دارم میفهمم کاملا چی میگی منم میرم بیرون انگار مثل اصحلب کهف شدم از هیچی خبر ندارم
درد من اینه نمیخام به خاهر خودم حسادت کنم. هی یه سری چیزها‌میبینم بعدش میبینم از درون منو ناراحت کرده حس میکنم نکنه حسادت باشه و از خودم بدم میاد.مثلا من هیچوقت به خانوادم فشار نیاوردم بخصوص سر جهیزیه. معمولی ترین چیزهارو همیشه خواستم ولی الان میبینم ماشین میلیاردی پدرم زیر پای خواهرم و جهیزیه سه میلیاردی براش گرفتن. خب منم بچشون بودم واسه من هیچ کاری نکردن حتی هزینه دانشگاهمم ندادن. نمیدونم شاید باید روی خودم خیلی کار کنم. ولی خب منم بچشون بودم 😔
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
