طعم زندگی یک پاردوکسی از در عین حال نخواستنش و به شدت خواستنش هست و این مارپیچ در هم تنیده تا پایان عمر باهامونه
یک روز ازش بیزاریم
و روز دیگر از تلالو نوری که بی دعوت خودش رو تو اتاق تاریک از درز پنجره ای راه داده پر از اشتیاق به زیستن و دیدن و بوییدن میشیم