یادش بخیر با اون همه استعداد قابلیت قبولی تو شریف رو داشتم اما اون سال درس رو گذاشتم کنار آخرشم یه دانشگاه در پیت خوندم
هی حیف عمرو جووونی و استعدادم که باید با بهترین ها طی میشد و حالا گند زده شد
درس همه چی نیست.
از راه های دیگم میشد ارامش داشت
ورزش خوب
حرفه و هنر خوب
رابطه خوب
سفر خوب
همه چی تو درس خلاصه نمیشه
انقدر ادم ها دیدم دانشگاه خوب ولی تو کار ناموفق
و برعکس
حسرت نخور
همچنین منم تو استان محروم بودیم و دخترا نباید میرفتن استان دیگه چون مد نبود مجبور شدم رشته مو عوض کنم آزاد بخونم بااینحال رتبه اول دانشگاه خودمون بودم هعی روزگار
از بس فشار روانی روم بود سر کنکور خون دماغ شدم رفتم سرویس دیگه اجازه ندادن بشینم سرجام
دوستم که فوق العاده مسلط بود درخواست اب کرد اشتباهی ریخت روی پاسخنامه اش ( اون زمان اب معدنی نمیدادن )
اره بابا حسرت نخور
خودم دانشگاه دولتی رفتم کلی درس خون بودم
حالا شریف نرفتما ولی دانشگاه دولتی خوب یکی از شهرستانا
همش میگم کاش راحت آزاد تهران میخوندم استرس نمیکشیدم الکی
یکی از همکارام پیام نور خونده بود ولی ب قدرییی تو کارش حرفه ای بود ک نگو
من ارشد دانشگاه دولتی خوب خوندم اما با فاصله زیاد
نمی دونم چرا وقتی مریض شدم سال دوم دانشگاه بودم با شدت مریضی باز درسم رو خوندم .ارشد غیر انتفاعی قبول شدم پدرم راضی نبود نرفتم چند سال بعدش دوباره کنکور ارشد دادم و دولتی رفتم
من پاسخنامه ام نصفه ام تصحیح شد حسابداری خوندم الانم شغلم مرتبطه
دوستم پاسخنامه اش اصلا تصحیح نشد چون دستگاه پاسخنامه نامه خیس شده رو نمیخوند مجبور شد سال بعد کنکور بده شنوایی سنجی رفت تا مقطع دکترا هم ادامه داد مهاجرت کرد الان روی پروتز های گوش میانی و اختلال های شنوایی کار میکنه
تماممو نذاشتم
نمیدونم سال دوم دانشگاه دچار یه بیماری سخت شدم طوری که نمیتونستم دیگه تو کلاس ها هم شرکت میکردم اگه شرکت میکردم انقدر سرم گیج میرفت که نگو به زحمت لیسانس گرفتم با کتابای سنگین و تلاش خودم اما اگر درس خونده بودم میگم شاید فضای بهتری رو تجربه میکردم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
