با کوچکترین اتفاقی ب جدایی فکر میکنم اصلا دست خودم نیس میخوام شوهرمو بچزونم و با هراتفاق بزرگ‌یا کوچیکی ب جدایی فکرمیکنم درصورتی ک حتی از اسم جداییم متنفرم
منم
خوشی زده زیر دلت
خودمم یه تایمی این شکلی بودم
حتی دوستم میگفت ممکنه براتون دعا گرفتن ولی من نرفتم دنبالش .شایدم راست میگفت
من سالها زندگی کردم اینطوری نبودم. الان توی دهه ۴۰ زندگیم هستم. میبینم خیلی از سالهای زندگیم قشنگ سپری نشده.
حالا دلم نمیخواد درستش کنم.
شوهرم میخواد اشتباهاتش جبران کنه اما من دلم نمیخواد.
دلم میخواد همه اون کارهای اشتباه یک جوری تلافی کنم سرش.
وقتی دلم میخواست و اون بی محلی میکرد. حس میکنم حالا نوبت منه
مبدونی میخواد جبران کنه. منم از خودم مایه میگذاشتم و سعی میکنم محبت کنم. اما درست یک لحظه های حساس، یادش میره یا دوباره برمیگرده به همون کارهای اشتباه چند سال پیشش.
اونوقت من دوباره میفهمم که الکی فرصت دادم و الکی محبت کردم. خیلی توی ذوق میخوره.
دیگه نمیخوام توی ذوقم بخوره.
دوست دارم سنگ باشم که توی ذوقم نخوره. وقتی بی احساس باشی دیگه ناراحت نمیشی.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
