وقتی بچه خواستم مصداق آیه مغضوب علیهم شدم

یه بچه ارزش این کارارو داره؟

الان منی که ندارم چه اتفاقی برام افتاده؟

اسی بی ربط هست سوال م تونستی از پوشک بگیریش؟چ جوری گرفتی 

خداروشکر تن تون الان سالمه الان بی هیچ مشکلی دارید زندگی میکنید خداروشکر الحمدالله 

بله ولی خو متاسفانه جامعه بد بااین بچه ها برخورد می‌کنه من جایی نمیرم از دستش نه اینکه محدود باشه نه اصلا میریم جایی میریم خلوت باشه کسی پیشش نباشه راحت بازی کنه خداروشکر الان داره بهتر میشه دکترش گفت نوار مغزش مشکلی ندارن رو به بهبودی کامل قرص هاش هم سال دیگه گفت کم کمترش می‌کنه 

بله متاسفانه ژنتیک از سمت خانواده شوهرم اکثرا پسرهاشون اینطوری بودن بزرگ شدن خوب شدن 

با قسمت اول که گفتید موافق نیستم ولی نظر شخصی منه دلیل نمیشه که درست فکر کنم...

ولی ایشون از اول نگفتن که بچه یکم متفاوته 

الان هم هرچی نظر روانشناسشون هست قطعا درسته

این همه بی قراری و شیطنت بی دلیل نیست که 

ممکن بیش فعالی داشته باشه یا هر اسم دیگه ای که روش میذارن

یه روانشناس کودک خوب پیدا کن ببرش

تشنج اکثرا ژنیتیکیه..خداروشکر پس ایشالله دارو کوچولون هم قطع میشه و خیلی زود به زندگی نرمال برمیگرده و پرخاشگری ها وجیغ کشیدن هاشم خوب میشه و کلا فراموش میکنه این روزا رو😊

عوارضی که میگم، تو هربار تشنج کلی از سلول های مغز می میرن و الان حافظه من به شدت نسبت به سنم پایینه نه انقدری که تو درس برام مشکلی ایجاد کنه، من همون زمانشم تو مدرسه جزو شاگرد اولای مدرسه بودم و الانم دارم درسمو ادامه میدم، یکم اذیت هستم اخه الان متاهلم و رشتم عوض شده و اینا هم بی تاثیر نیست اما سخت به خاطر می سپارم و زودم فراموش می کنم اما براش راه حلی هاییم پیدا کردم، اختلال تو زندگیم ایجاد نکرده..

احتماله ولی خب امادگیشو داشته باشین یکم تو کلاس اول با مشکل رو به رو بشه مخصوصا مباحثی که حفظ کردنی باشه، احتیاج به همراهی بیشتر شما و تلاش بیشتر خودش باشه...

اما خیلی مهمه این روزا رو چطور پشت سر می زاره، من از همون روزا افسردگی گرفتم و اعتماد بنفسمو از دست دادم، چون هیچکسی منو درک نمی کرد برچسب می خوردم، دوران بلوغ و مشکلات خودشم بود، فشار درس هامم بود، اون حمایت و همراهی رو از خانواده باید می گرفتم رو نگرفتم‌...

من جزو حافظه م مشکل دیگه ای رو مستقیم مربوط به این بیماری نمی بینم، اما هزار بیماری روانی به خاطر این بیماری سراغم اومد که هنوز دست از سرم بر نمی داره...

برای همین خیلی مهمه چطور با کوچولوتون رفتار کنین کجا ببرینش با کیا ارتباط بگیرین با کیا نه...

من پیشنهادم اینکه تا زمان بهبودی کامل مهد و مدرسه نزارینش، حتی اگر یکسال دیرتر کلاس اول رفت اشکال نداره..

چون جامعه ما هنوز ته ته نگاهش به تشتج، نگاه جنزده دارن تا اختلال اعصابی، و رفتار درستی با این افراد نمیشه...اگر هنوز کوچولون جیغ می زنه و پرخاش می کنه، مربیش برنمیگرده بگه این علتش مصرف فلان داروهه و باید فلان طور رفتار کنم، سرش داد می زنه باهاش برخورد بدی می کنه هزار جور برچسب می زنه بهش، این جا کودکی می مونه که احتیاج به توجه و محبت خاص داشته اما بدترین رفتار باهاش شده و الان سرخورده شد

اینا رو نگفتم که منزوی بشین و خونه نشین، اما دقتتون رو انتخاب محیط و افرادی که می خواین تعامل داشته باشین، بیشتر از هر مادری داشته باشین

شما قطعا تو فشار قرار میگیرین، اما اگر این چندسال رو بیشتر تلاش کنین به سلامتی این مریضی رو پشت سر می زارین و همش میشه خاطره😊

باید گفتاردرمانی ببرید و روان پزشک کودک

شاید چون نمی تونه حرف بزنه جیغ میزنه 

شنوایی سنجی بردی؟

سلام 

من تجربه ندارم اما شنیدم بعضی از بچه‌ها که این مشکلات رو دارن باید ببرید متخصص اعصاب کودکان چند نفر بهتر شدن 

اره هرکسی می تونه نظر شخصی خودشو داشته باشه😊

چیزای شیرین مثل بستنی کیک بیسکوییت بهش نده 

ببین مثلا به نقاشی علاقه داره به موسیقی چطور