من کلا آدمی هستم که میبینم تو جمع یکی هست که زیاد باهاش حرف نمیزنن
من اول میرم باهاش حرف میزنم
شده به دروغ میگم به دوستم که نه تو خیلی خوبه درس هات تو میتونی اون چیزی رو که میخوای قبول بشی
یا مثلا همیشه میخندونمشون و حتی اونا میگن خیلی باهات خوش میگذره
ولی خب تو زندگیم همیشه بدبخت بودم / هیچ وقت پدرم دلش به حال من و مامانم نسوخت و هیچ حس پدرانه ای به من نداشت
مادرم همیشه افسردگی داشته و خونمون هر روز جنگ و دعوا بوده
الانم که نزدیک ۲۰ سالگیمه هنوز اون رشته و دانشگاه مورد علاقم رو قبول نشدم ،، بنظرتون دیره بخوام دوباره پشت کنکور بمونم؟
حتی بچه های فامیل دو نفرشون سال اول رشته های تاپ قبول شدن و من امسال سال سوممه ،،، نمیدونم چیکار کنم همیشه تلاشم رو کردم
ولی امسال نهایتا ۳۰ هزار اینا بشم ،، نمیدونم چه بدی کردم که خدا اینجوری با من تا کردش ،، تا ۱۴ ، ۱۵ سالگی خیلی خوشبخت بودم بعدش مشکلات شروع شد
کاش موقعی که کرونا بود مرده بودم
