خب عزیز دل کار اون بچه ها رو تایید نمیکنم
اما عدم ورود و حل ماجداداز طرف مسئولین مدرسه و خانواده ات هم هست
مدرسه نباید اجازه میداد مادرت بیاد و خود مادرتدهم نباید قبول می‌کرد
سخت بود اما حس استقلال ات بهت قدرت میداد عزت نفس میداد که دیگه گوشه گیر باشی که کسی باهات دوست نشه
من زمانیکه دانشگاه رفتم ،این حس تورو داشتم ...مخصوصا ک وارد خوابگاه شدم (سالهای۹۰ اینا)
نمیدونم چرا کناره میگرفتم و همین باعث شد باهیچکس اونجور ک باید دوست نشم
من درون خودم خیلی پایه بودم برای همه چی ...ولی نمیدونم چرا ب بچه ها ک میرسیدم انگار کناره گیر و مسخره میشدم
الان ک فکرشو میکنم میگم مقصر خودم بودم چرا نمیرفتم پیششونچرا خود واقعیم نبودم ؟
میتونستم بهترین دوران دانشجویی رو داشته باشم ولی نشد🥲
نمیدونم چی میشه اسمش رو گذاشت اما به نظرم معلم فقط نباید ب فکر درس دادن باشه من همیشه دلم میخواست خودم معلم باشم
معلم ینی تربیت کننده معلم باید دلسوز باشه معلم باید اخلاص داشنه باشه همه چیز درس نیست به نظرم باید ب فکر شاگردش باشه اون موقه کسی ب فکر من نبود خیلی تنها بودم
من همیشه تنها بودم چون رفت و امد هم نداشتیم مهارت اجتماعیم صفر بود مامانم هم خودش درگیر مشکلات و بهم توجه نمیکرد حتی دانشگاه هم تنها بودم...دیگ الان به تنهایی عادت کردم و یکجورایی دوسش دارم
حرفتو قبول دارم از همه نظر .
البته روابط اون سالا خیلی سالمتر از الانیا بود
ولی درکل همش میگم خیلی ب خودت سخت گرفتی دختر 🥲
الان ک بچه ها درگیر کنکور واین چیزان و شوق مهرو دانشگاه دارن ....همش میگم مث من نباشینا ...حرف بزنین شاد باشین خود واقعیتون باشین 😅
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
