و مادرش چند قدم جلوتر داره راه میره چه فکری میکنید.
برام مهمه فکرتون راجع به اون مادر و بچه
هیچی
همیشه ک مادر مقصر نیس
لابد بچه یچیزی میخواسته مادرش اجازه نداده
من بچه بودم میگفتم عجب مادر ظالمی اشک بچه دراورده
بعدها فهمیدم همیشه اینجوری نیس 90 درصد مواقع مادر بخاطر مراقبت از بچه اینکارو میکنه
هیچی اون بچه هی گفته تینو میخوام اونو میخوام مادره هم گفته نه هرچند خودم دوست دارم بچه هر چی خ است براش بخرم ولی واقعا میشه؟
مادر بلد نیست رفتار درست با بچه رو و قطعا بچه توی تربیتش مشکل داره
هیچی والا
بچه لجبازی کرده و مادر هم به حال خودش گذاشته اما بواشکی حواسش هست که ببینه میاد یا نه. یکم ازش فاصله بگیره بچه ببینه مادرش داره میره بلند میشه دنبالش میره
وقت‌هایی که برادرم لجبازی میکرد و طاقت مامانم طاق میشد همین حرکت رو میزد
هیچی فوری رد میشم صدا بچه اذیتم نکنه
نمیدونم ، قضاوتی نمیکنم ! چون من از شرایط زندگی و نحوه تربیت و مشکلاتی که اون مادر برای تربیت کودکش یا تو زندگی شخصی خودش داره باهاش دست و پنجه نرم میکنه اطلاع ندارم
هیچی
بنظرم یه چیزی خواسته ک مامانش واسش نخریده
من هیچ وقت نمیتونم از این مامانا باشم،دلم میسوزه گریه شو ببینم حتی اگه به نفعش نباشه):
سرم به کار خودمه . چون قبلش نمی دونم چه اتفاقی افتاده و جریان چیه
حال مادرشو میفهمم چون بارها دخترم اینکارو کرده
الان که بچه دارم هیچ قضاوتی نمی کنم
چون میدونم از مادر که برای بچه اش دلسوزتر نیستم
من فقط اگر ببینم مادری بچه اش رو کتک میزنه یا الفاظ زشت به کار میبره عصبانی میشم
هیچی بچه دهن مادررو.... اونم از خجالتش درومده
پسرم هر بار میریم بیرون چندین بار میشینه زمین یا با گریه یا بدون گریه حتی بغلش هم کنم با گریه میخواد خودش را پرت کنه پایین
تصمیم گرفتم چند بار رهاش کنم برم جلوتر ولی حواسم بهش باشه تا این اخلاق از سرش بیافته
هیچ بی تفاوت رد میشم
