21 دی پدربزرگم رو از دست دادم برای اولین بار یکی از خانوادم فوت می‌کرد
16 خرداد پسر خالم که تازه رفته بود 18 سال
هر شب دارم گریه میکنم کاری از دستم بر نمیاد جلو بقیه هم اصلا نشون نمیدم حتی سر قبرشون نتونستم گریه کنم فقط تو تنهایی میتونم و همش انکار میکنم میخوام با خودم حلش کنم ذهنم قرار میکنه نمیدونم متوجه میشید یا نه انگار روز اوله بقیه پذیرفتن من هنوز حتی به باورش هم نرسیدم شب که میخوابم همش خواب اونا رو میبینم صبح بلند میشم باز میشینم گریه میکنم لطفا اگر کسی میتونه کمک کنه که چجوری کنار بیام
من دوسال داداشم ازدست دادم. عادی که نمیشه ولی اشتباه غصه زیاد خوب نیست.
بعد۶ ماه فراموش میشه فوت عزیزترین کس ادم ..
فراموشی ب معنی اینوه اون داغ اولیه رونداری
منم مادربزرگمواز دست دادم خیلی حال روحیم خرابه با یکی دیگه از فامیلمون که جوان بود 😭
برا من تو فاصله ۴ سال ۴ نفرو از دست دادم خیلی سخت بود اولی رو گریه نکردم دومی تنهایی گریه کردم سومی رو واقعا حالم بهم ریخت و وقتی رسیدم به نفر چهارم باورم نمیشد که چهارمین نفر از خونوادم مرده چجوری تو چهار سال اینجوری شد... خیلی گریه کردم سر قبرش خیلی هنوزم باورم نمیشه مرده چند ماه افسرده شدم حتی دیگه نمیتونستم درست حسابی ارتباط بگیرم حالم خیلی گرفته بود یذره بهتر شدم الان
درکتون میکنم، منم خیلی احساسی هستم،
فقط باید قبول کنیم که همه چیز دست ما نیست.
روزی یک بارصوت زیارت عاشورا را گوش کن، خیلی کمک می کنه آرامش بگیری
کم کم داغ کمرنگ میشه ولی فراموش نمیشه.
تا ابد داغش باهاته
ممکنه خیابون یکیو ببینی حتی طرز نشستن اون غریبه تو رو یاد عزیزت بندازه
و داغت یک ان تازه شه
تا اخر عمر هست فقط کنار این غم یاد میگیری زندگی هم ادامه داره
خب الان بیشتر از 6 ماه شده من حتی باور نکردم میرم خونه مادربزرگم یادم میره که نیستن موتور پسر خالم میبینم اصلا یادم میره خودش نیست نمیدونم مغزم فرار میکنه یا یادم میره حتی تو خواب هام هم همینجوریه مثلا همش خواب میبینم به پدر بزرگم میگم چه خوبه زنده شدی من به همه میگم تو زنده میشی اونا باور نمیکنن دقیقا همین دیالوگ ها
من کل بچگیم با پسر خالم بود چون همسن هم بودیم خیلی صمیمی بود خیلی و همینجور پدر بزرگم خیلی منو دوست داشت هر چی رو داشت میداد به من من همش خاطره هایی که داریم یادم میاد نمیتونم دارم داغون میشم به هیچکی هم نمیتونم بگم چه دردی دارم به هر کی بگم میگه داری بزرگش میکنی من این پسر خالم مثل داداشم بود من تک فرزندم ولی مثل برادر بود نه که الان نیست اینو بگم قبلا که بود هم بار گفته بودم اینو
دقیقا همینجوره هر جا خونه خودمونو نگاه میکنم اونو میبینم میام سر کوچه اونو میبینم میرم خونه مادربزرگم اونو میبینم میام تو اتاقم وسایلی که داده بهمو میبینم تو خیابون هر غریبه رو میبینم یاد اون میوفتم نمیدونین چه حسیه انگار خنجر میکنن تو قلبم برند آدیداس رو هر چی میبینم نابود میشم عاشق برند آدیداس بود همه چیزش آدیداس بود حتی برا من یه نقاشی کشیده بود تو اونم باز نوشته بود آدیداس رفتن اون آدم نابودم نکرده خاطره هایی که دارم داره اذیتم میکنه ولی بقیه که خاطره ای ندارن باهاش راحت ترن باور میکنی حتی خیلی از دختر خاله پسر خاله ها حتی سر قبرش هم نیومدن اونایی هم که اومدن همش خندیدن رفتن دریغ از قطره اشک من چرا باید اینجوری کنم با خودم میگم به خودم بسه یه جایی باید برگردم به زندگی باید بتونم دوباره شاد باشم
