من ۲۳ سالمه و اون ۳۳ سالشه و کارمند اداره دولتیه
من ۶ ماهه درسم تموم شده. لیسانس جغرافیا دارم و از مهرماه هم میخوام برم ترم یک ارشد. کار مناسب فعلا پیدا نکردم. میخواستم برم دفتر پیشخوان و مربی مهد کار کنم که جور نشد (چون دنبالچه ام رو به روش سنتی خواستم جا بندازم که زد آناتومی بدنمو داغون کرد. مهرم کج شده و فعلا هیچ درمانی نداره گفتن خطرناکه دست بزنیم. و خیلی درد دارم نمیتونم کاری انجام بدم). پارنترمم گفت این شغلا به درد نمیخوره. برو هوش مصنوعی و برنامه نویسی یاد بگیر. یا میگه برو زبان یاد بگیر خیلی بدرد میخوره
یا همش غیر مستقیم میگه باشگاه خیلی روی روحیه تاثیر میزاره و اعتماد به نفسو میبره بالا. منم خب واقعا وضع مالیم خوب نیس و به پارنترمم نگفتم که پول باشگاه ندارم. الکی میگم من هیکلم خوبه باشگاه نیاز ندارم. میگه ربطی نداره برای روحیه خیلی خوبه الان درصد زیادی از خانوما باشگاه میرن دیگه اهمیت میدن. (خودشم واليبال میره چند ساله )
یا مثلا من وقتی چیزی میخورم غیر مستقیم میگه پرخوری خوب نیست. سالم خوری خیلی برای بدن خوبه. من پر خور نیستم اما شکموام ولی مقدار کم میخورم از هرچیزی. (قدم ۱۶۳ و وزنم ۶۰)
خلاصه من یجوری میشم. احساس ضعف میکنم کنارش
اعتماد به نفسمو از دس میدم
نظرتون چیه ؟
