۲۱ سالمه،دانشجوعم
بیکار و بی پول،هرکار کردم نتونستم کاری گیر بیارم که بهم اجاره بدن برم دانشگاه
بابام خیلی اذیتم میکنه،لقمه هامو میشماره،همش طعنه بهم میزنه ،وقتی خونه اس نمیزاره درس بخونم
یه بار شکست عشقی سختی خوردم
من بدنم پر ترک پوستی و جوشه میترسم ازدواج کنم به مشکل بخورم
خواستگار دارم ولی میترسم یه دفع بزنه زیرش بگه نمیخوامت دوباره طعنه بقیه رو سرم باشه
نه میتونم ردش کنم نه میتونم باهاش ازدواج کنم
نمیدونم چ خاکی بریزم تو سرم
کاش مامانم نبود خودمو میکشتم
ترک پوستی خیلی بده
خانوما یه راهکار بدین
اول اینکه هیچکس جای هیچکس نیست
ولی بعدش روو اعتماد به نفس و عزت نفست کار کن احسای میکنم دور از جونت خودتو خیلی توو سری خور میدونی
حالت نقشِ قربانی داری
توو خونه پدرت ازدواج هم کنی شوهرت
ترک مرکُ اینارو ول کن خودتم دوست داشته باش
به بدنت سدر و‌ماست بزن
جوش درمان کل گلم
و اینکه گاهی باید ذهن رها کرد
فقط همین
الان سر من داره از عصبانیت منفجر میشه
تصمیم گرفتم مشکلات رها کنم
چون حل شدنی نیستند
صبر داشته باش این دورانم میگذره مدرکت و بگیری میری سرکار مستقل میشی.ازدواج اشتباه نکن این وسط از چاله نیفتی تو چاه
اعتماد به نفست پایینه
ترک پوستی رو همه دارن
چرا با بختت بازی میکنی
دیدم زنای خوشگل که شوهراشون باهاشون بد تا میکنن
و زنای زشت که اینقدر اعتماد به نفس دارن که شوهراشونم ملکه میبیننشون
