بچگی م که با بیخیالی گذشت،نوجوون که بودم روزای سخت زیاد بود زیااااد انقد که الانم که یاداوریشون میکنم اشکم درمیاد،گفتم تحمل میکنم تا بعدا همه ی اینا جبران شه،رفتم دانشگاه درس خوندم،به امید اینکه درست بشه زندگیم،یادمه اونموقع گفتم من نمیذارم این نکبت و بدبختی ادامه پیداکنه. دوترم بوددانشگاه میرفتمو خواهرم هنوز نمیدونست !چون اون عاقل بود و میدونست که نرم بنفعمه. امامن آدمِ ادامه دادن اون زندگی مزخرف نبودم،رفتم دانشگاه و تازه فهمیدم سختی یعنی چی!!زندگی همیشه سرجنگ داشت باهام.تو ۲۰سالگی م۳۰سال از دوستام بیشتر میفهمیدم که ای کاش نمیفهمیدم و مثه اونا بچه بودم.بازم گذشت و سالها بعدهمه چیز اونجوری که باید میشد شد،اما به چه قیمتی؟به قیمت اینکه دل مرده شدم؟!اینکه دیگه هیچی سرذوق م نمیاره؟!امروز داشتم شام میخوردم براش زحمت کشیده بودم و چن ساعت تو اشپزخونه بودم اما وقتی داشتم میخوردم اونم با بغض،بغضی که هرگز تمومی نداره،میگفتم خدایا کاش ببری منو،کاش راحت بشم.خدایا من نمیخام باور کنم که۳۰سالمه نمیخاااام.من هنوز ۳۰روز رویِ خوش زندگی رو ندیدم کاش این گردو!نه ی عمر متوقف بشه بره.احساس میکنم عمرم زندگیم همه چیم تباه شد.احساس میکنم حروم شدم حروم یه زندگی یی یه روزای جهنمی یی که حق من نبود.من دختری بودم که براهرررچیز کوچیکی ذوق میکردم انقد که همه تعجب میکردن اما الان هیچ اتفاقی نمیتونه حالمو خوب کنه.دیدن هیچی تو دنیا نمیتونه منو مثه قبلا خوشحال کنه..دلخوش باشم به چی؟!!!!!
شرح حال منو گفتی
مگه چه اتفاقاتی تو زندگیت افتاده که انقدر دل مرده شدی
کاش ادم زنده باشه و زندگی کنه قدر جوونیت رو بدون من الان تاپیک زدم برا مرگ یدونه پسر همسایم دنیا ارزش هیچی نداره سخت نگیر
من فقط میدونم زندگی مقصد نداره همین مسیره ، همین لذت از غذایی که آماده کردی میخوری ، همون درسی که اون لحظه دوست آشتی و قبول شدی … خوشیا همیناس قرار نیست چیز خاصی باشه
خب حالا دست ما که نیست دکمه هم نداره ، اما و اگر خیلی میتونه باشه ولی در عمل همینه که هست ، دنبال چیز خیلی خاص از زندگی نباید بود ، هنوزم جوونی حتما دنبال یه ورزش باش و هدفهای کوتاه مدت برای خوشحال کردن خودت داشته باش ، دیگه همینه دیگه ، فکر نکن فقط برای شما بوده برای همه سختی هست یکی کمتر یکی بیشتر ، زندگی اصلا ماهیتش با رنجه ، یه ضرب المثل خارجی بود مفهومش این بود که اگه زندگیت مثل لیموترشه ، یه قاشق شکر بهش اضافه کن ازش شربت بساز : اون قاشق شکر میتونه گوش دادن یه موسیقی خوب هر روز باشه ، یادگزفتن یه هنر مثل موسیقی یا نقاشی یا سفالگری، خرید یه چیز قشنگ برای خودت باشه… اینکه به لیمو چی اضافه کنی شربت بشه دست خودته ، توصیه میکنم با یه روان شناس ماهر هم صحبت کنی حتما … فقط بدون فکر منفی تمومی نداره بهش میدون بدی و هی بنشینی منفی ها زو مرور کنی به خودت میای میبینی تو باتلاقش داری میری فرو! باید تا منفی میاد سر خودت رو گرم کنی یا شروع کن یه فعالیت جسمی و ورزشی یا انجام یه کار مفید یا تلفنی با کسی حرف بزن
اسی جان یه نکته ی دیگه هم بگم در تکمیل حرفام ، گاهی زاویه ای که ما به مسائل نگاه می‌کنیم درست نیست ، باید یه متخصص بهمون کمک کنه به موضوعات از زوایای مختلف نگاه کنیم شاید از اون زاویه که شما نگاه میکنی زاویه منفی ای باشه ولی جور دیگه هم بشه بهش نگاه کرد که نمیدونی ، اینکه گفتم فکر منفی میاد تو سرت برو سرت زو گرم کن برای همون لحظه و پرهیز از نشخوار فکریه ولی به معنی نادیده گرفتن اون افکار نیست در دراز مدت نیست و باید ریشه ای حلش کنی در هر حال، به نظرم حتما یه مشاور روان شناس خانم خوب پیدا کن ( تحقیق کن پیش کسی برو جواب گرفته باشه دوست و آشنای قابل اعتمادی و بیسواد نباشه ) ، باز اونا متخصص هستن من از دید یه فرد عادی حرف زدم و به هر حال تخصصی ندارم ممکنه اشتباه بگم ، اما فکر نکن حالت رو نمیفهمم ، انشاله بهترینها برات باشه 🌺
ممنون عزیزم اتفاقا همینکارو میکنم اگه باهمینام سرخودمو گرم نکنم که الان حالم بدتر شده بود.صب تاظهر سر کارم .بعضی روزا باشگاه یا کلاس یا مطب دوستام بهرحال یجوری سرگرم میشم که کمتر فکروخیال کنم.بازم ممنون عزیزدلم از وقتی که گذاشتی
درسته سختی کشیدین ولی شما هنوز اول جوونیتونه کی گفته سن ۳۰ سالگی طلا و پول و ماشین بدرد نمیخوره اتفاقا الان به درد میخوره زحمت کشیدین اذیت شدین که الان آسوده باشین از خدا میخوام بهتون نور امید و بهانه زندگی بده
