مجردای بالای سی سال که خونه پدرتون هستین

فدات گلم همچنین 

من ۲۸ هستم 

Ok ام

الان دارم درس میخونم و صبح و عصر تا ۸ شب کتاب خونه ام 

اما قبلا صبح و عصر سرکار بودم 

خونم دو طبقه باهاشون فاصله داره خیلی دور نیست

گاهی دلم می خواد فرار کنم راستش که بی احترامی نشه

موفق باشی 

یهو گیر بدن چرا با فلانی رفت امد کردی.

یا گیر بدن با بهمانی رفت امد کن 

اعصاب خرد کنه این بحثا

دقیقا 

منم سی به بالا.... چیزیکه اذیتم میکنه خیلی اینکه خاهر کوچکترم شوهرکرده برادرام زن گرفتن من ومادرمیم با برادر کوچکم حالا بماند گرفتاری‌های خودم فکرشو بکن زن داداشم بامن بدهستن جفتشون نه که من دخالت کنم توزندگی شون اما میدونید انگار شوهر کردن یه مدال هس برا دخترا که من نگرفتم وحالا اونا میترسن نشه روزیکه من سربار برادرام شم تابلو رفتارشون بامن خوب نیس محل نمیدن این خودش یه مشکله..... دامادمون هم بامن خوب نیس اون چرا چون اونم میترسه که من دختر مجردم خونه خاهرم میرم مذهبیه جالب نمیدونه اینو نه که من بی بند وبارم من محجبم باحیام این خودش یه مشکله... مشکل بعدی خودمم که گذشته هامو همیشه میبینم باکلی حسرت که کاش باافتخار وعزت یکی از خاسگارامو قبول میکردم ناشکری نمیکردم مشکل بعدی میدونید چیه اون ازهمه بدتره هرچقدرررررررررررخوب باشم به مادرم برسم بازم دیده نمیشم همیشه ناله هاش برامنه شادیاش برای خاهر برادرا متاهلم..... خدایا قربونت برم سنم واقعا بالاس اما ته دلم یه نمه سوسو هس امید هس فقط میخام کمکم کنی...... شاید بتونم بابی شوهری کنار بیام اما بقدری از اطرافیانم ومحل ندادنشون ناراحتم بقدری ناراحتم بحدی ناراحتم که دلم میخاد ازدواجمو جور کنی خدا چون دیگه هیچکی باورش نمیشه ازدواج کنم ناراحتم که همه فک کردن من کمم منو خیلی کم دیدن ایندمو خودشون ساختن برام که فک کردن من سربارشون میشم وبهم محل نمیدن خدایا تو بزرگی بزرگیتو نشون من بده

زنداییم 37 سالش بود با داییم که 38 سالش بود ازدواج کردن 

دوساله از ازدواجشون میگذره.و واقعا زنداییم خوشبخت شد چون داییم شهر دار هست ، موئسسه زبان داره ، باشگاه ژیمناستیک داره ،استاد دانشگاه هست , دکترای زبان داره و عصو هیئت علمی شهرمونم هست :)

زندایم لیسانس مهندسی هست و بیکار و واقعا دختر خوبیه....

همه اینارو گفتم بهت که بفهمی متاهلی هنر نیست ازدواج خوب هنره!!

صبر کن هدا هرچی قسمتت باشه برات همون کارو میکنه