من انگیزه ندارم، روحیه ندارم ولی چون شرایطشو دارم زور میزنم براش چون مجبورم.چون من اگه بخوام برم آموزشگاه کار کنم چندرغاز میزارن کف دستم خرج نصف ماهمم نمیشه. نمیتونم ی زندگی مستقلی برای خودم شروع کنم.هیچی هم یاد نمیگیرم.
مگه کار نیست؟ هست ولی با کارگری فرقی نداره.
تو بازار کار کردم هزارتا حرف از صاحبکار مسخوری، پولی که بهت میدن انگار اول میزنن تو خون خودت میدن بهت بخوری.
و پدر و مادرت هم اشتباه میکنن.
دختر اگه کار کنه دستش تو جیب خودشه ایول و آفرین و افتخار داره ولی اجباری نیست.
اگه پدر و مادرت زرنگ بودن خودشون تو جوونیشون یکاری میکردن نه اینکه از دختر هجده ساله توقع کار کردن داشته باشن که نخوان خرجشو بدن(معذرت میخوام بیرحمانه در مورد خانوادت حرف میزنم ولی برای بچه بخصوص دختر قبل ۲۰ سالگیش اصلا نباید وارد بازار کار بشه).
اعصاب میخواد