با بچم امدم نگید چراامدی فلان واقعا بریدم همش میگف برو خونه بابات نمخامت فلان
خیلی اذیت شدم ب پدرمادرم زنگ زد و گف بیاید ببریدش منم امدم باهاشون
اما هرکی میشنوه میگه وای چرا شوهرت تنها گزاشی وای چرا خونرو ترککردی امدی چرا فلان از سر دلخوشی ک نیس بچروبرداشتم اوردم نگف اصن بچم بمونه۴روزه اصن خبر بچرم نگرفته خاهرم میگه چراامدی قهر همه فهمیدن بی ابرو شدی فلان
بچه ۶سالشه بهونه گیر شده از شوهرمم خبری نیست😔😔😔
لابد شوهرت میدونه خانواده ت پشتت نیستن اینجوری کرده
اخ چه درد بزرگی خدا کمکت کنه میخای طلاق بگیری الان یعنی
دلیل دلخوری و قهرت چی بوده؟
احتلاف و قهر و جدایی اولا بی آبرویی نیست
بعدشم اونجا خونه پدریته حقته که اصلا خسته شدی دلت خاسسته چند روزی بری اونجا .
خب تحمل کن دیگه
دردش چی بود ک گفت برو
صحبت میکردی با زبون نرم میکردی
این دوران سخته بله آدم نباید خونه رو ترک کنه ولی گاهی به نقطه ای میرسه که دیگه باید ترک کنه الکی هم حرص نخور بی خیال باش با حرص خوردنت چیزی درست نمیشه نتونستی بچه رو نگه داری ببر بده به شوهرت والله مردم چرت و پرت زیاد میگن بعد هم چه بی آبرویی مگه بقیه دعوا نمیکنن
باید پدر مادرتم میذاشتی خونه ات شاید این راه درست تری بود یعنی ۴تایی تو ومامان بابات وبچه ات خونه ی خودت میموندید
