مثلا مادربزرگم فوت کرده بود،اونقد گریه کردم و دلتنگ میشدم اما بین نوه هاش فقط من بودم که گریه میکردم.همیشه هم بعد فوت کسی کلی آسیب میبینم.مادرشوهرم فوت کرد من اونقد ناراحت بودم و بی تابی میکردم اما جاریام انگار نه انگار.خوشبحالشون،سر هیچی‌غصه نمیخورن و‌همیشه روحیشون قویه.من چیکار کنم اینجور شم؟همیشه بابت این چیزا ضربه میخورم بخدا
دل نازکی کاریش نمیشه کرد
نمیدونم
مثلا من خودم برای فوت بقیه گریه نمیکنم
چون اونایی که اطرافم فوت شدن ادمای جالبی نبودن
میگفتم حالا گریه کنم چی میشه
البته اینکه اگه گریه میکردم دعوا میشد هم بی تاثیر نیس
داغ عزیز سخته
متوجه ام چی میگید
اتفاقا شما خوبی
اونا ضربه میخورن اونا نشون نمیدن ولی بعدا تو تنهایی و خفا اذیت میشن
به منم میگن صبور و خونسر چون به ظاهر قوی ام ولی از تو داغون مثلاً وقتی یه مشکل بزرگ پیش میاد بقیه گریه می کنن بی تابی می کنن غر می زنن همه هم هواشونو دارن ولی من گریه نمی کنم یا کمتر گریه می کنم ولی تپش قلب میگیرم از بغض گلو درد می گیرم شبا تا صبح نمی خوابم
کاش منم مثل تو بودم 😔
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
