دلم میخواد وقتی مردم

 نامــــت جــــاویــد ای وطــن، صبـــح امیــــد ای وطــــــــن/ جلــــوه کــــن در آسمـــان، همچـــو مهـــر جــــاودان * وطــن ای هـــستیِ من، شــور و ســرمــستیِ مــن/ جلـــوه کــن در آسمـــــان، همچـــو مهــــرِ جـــاودان* بشـــنو ســوزِ ســوخنم،   که هـــم آوازِ تــو منــم/ همــــهٔ جــان و تنـــم، وطنــــم، وطنــــــم، وطنــــــــم، وطنـــــــــــــــم*                                                          در این خاک زرخیز ایران زمین، نبودند جز مردمی پاک دین*         همه دینشان مردی و داد بود، و ز آن کشور آزاد و آباد بود*        چو مهر و وفا بود خود کیششان، گنه بود آزار کس پیششان*        همه بنده ناب یزدان پاک، همه دل پر از مهر این آب و خاک* بزرگی به مردی و فرهنگ بود، گدایی در این بوم و بر ننگ بود*    کجا رفت آن دانش و هوش ما... که شد مهر میهن فراموش ما*          به یزدان که گر ما خرد داشتیم، کجا این سر انجام بد داشتیم*

باز خاکستری شدی‌ یا وضعیت سفیده ؟ خوندن اینجا ارزشش رو داره که به هدفت دیرتر برسی ؟ ولگردی رو بذار کنار دختر برو به کارت برس 💵💲💸یه ضرب المثلی وجود داره که میگه میخوای نفهمم بسوزی ؟ این یعنی طرف انتخاب می‌کنه که نفهمه تا با نفهمیدنش تو رو بسوزونه ، اگر بخوای باهاشون وارد جر و بحث بشی انقدر توی نفهمیدن ثابت قدمن که هرگز اون بحث به نتیجه نمی‌رسه ، از یه جایی به بعد کلمه ها نمیتونن این سطح از نفهمیدن رو پوشش بدن و چون طرف برای نفهم موندن به ابزار نیاز داره ممکنه به فحاشی هم رو بیاره یه نصیحت دوستانه برات دارم به محض اینکه دیدی طرف مقابلت انتخاب کرده که نفهمه تا بسوزی به جای سوختن دست از تلاش برای فهموندن حرفت بردار چون این آدم انتخاب کرده که نفهمه این امضا رو اینجا گذاشتم که یادم بمونه اگر حرفم رو گفتم و باز طرف مقاومت داشت نسبت به فهمیدن و داشت پرت و پلا می‌گفت به خودم یادآوری کنم که دست از تلاش بردارم چون این آدم انتخاب کرده که نفهمه ، اگر من یادم رفت شما یادم بیارید 😁 تجربه زایمان طبیعی بسیار آسون https://www.ninisite.com/discussion/topic/14642819/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D9%85-%D8%A8%DA%AF%D9%85

 نامــــت جــــاویــد ای وطــن، صبـــح امیــــد ای وطــــــــن/ جلــــوه کــــن در آسمـــان، همچـــو مهـــر جــــاودان * وطــن ای هـــستیِ من، شــور و ســرمــستیِ مــن/ جلـــوه کــن در آسمـــــان، همچـــو مهــــرِ جـــاودان* بشـــنو ســوزِ ســوخنم،   که هـــم آوازِ تــو منــم/ همــــهٔ جــان و تنـــم، وطنــــم، وطنــــــم، وطنــــــــم، وطنـــــــــــــــم*                                                          در این خاک زرخیز ایران زمین، نبودند جز مردمی پاک دین*         همه دینشان مردی و داد بود، و ز آن کشور آزاد و آباد بود*        چو مهر و وفا بود خود کیششان، گنه بود آزار کس پیششان*        همه بنده ناب یزدان پاک، همه دل پر از مهر این آب و خاک* بزرگی به مردی و فرهنگ بود، گدایی در این بوم و بر ننگ بود*    کجا رفت آن دانش و هوش ما... که شد مهر میهن فراموش ما*          به یزدان که گر ما خرد داشتیم، کجا این سر انجام بد داشتیم*

 نامــــت جــــاویــد ای وطــن، صبـــح امیــــد ای وطــــــــن/ جلــــوه کــــن در آسمـــان، همچـــو مهـــر جــــاودان * وطــن ای هـــستیِ من، شــور و ســرمــستیِ مــن/ جلـــوه کــن در آسمـــــان، همچـــو مهــــرِ جـــاودان* بشـــنو ســوزِ ســوخنم،   که هـــم آوازِ تــو منــم/ همــــهٔ جــان و تنـــم، وطنــــم، وطنــــــم، وطنــــــــم، وطنـــــــــــــــم*                                                          در این خاک زرخیز ایران زمین، نبودند جز مردمی پاک دین*         همه دینشان مردی و داد بود، و ز آن کشور آزاد و آباد بود*        چو مهر و وفا بود خود کیششان، گنه بود آزار کس پیششان*        همه بنده ناب یزدان پاک، همه دل پر از مهر این آب و خاک* بزرگی به مردی و فرهنگ بود، گدایی در این بوم و بر ننگ بود*    کجا رفت آن دانش و هوش ما... که شد مهر میهن فراموش ما*          به یزدان که گر ما خرد داشتیم، کجا این سر انجام بد داشتیم*

 نامــــت جــــاویــد ای وطــن، صبـــح امیــــد ای وطــــــــن/ جلــــوه کــــن در آسمـــان، همچـــو مهـــر جــــاودان * وطــن ای هـــستیِ من، شــور و ســرمــستیِ مــن/ جلـــوه کــن در آسمـــــان، همچـــو مهــــرِ جـــاودان* بشـــنو ســوزِ ســوخنم،   که هـــم آوازِ تــو منــم/ همــــهٔ جــان و تنـــم، وطنــــم، وطنــــــم، وطنــــــــم، وطنـــــــــــــــم*                                                          در این خاک زرخیز ایران زمین، نبودند جز مردمی پاک دین*         همه دینشان مردی و داد بود، و ز آن کشور آزاد و آباد بود*        چو مهر و وفا بود خود کیششان، گنه بود آزار کس پیششان*        همه بنده ناب یزدان پاک، همه دل پر از مهر این آب و خاک* بزرگی به مردی و فرهنگ بود، گدایی در این بوم و بر ننگ بود*    کجا رفت آن دانش و هوش ما... که شد مهر میهن فراموش ما*          به یزدان که گر ما خرد داشتیم، کجا این سر انجام بد داشتیم*