شما بودین چی می‌گفتید

شاید بیاید بگید دغدغه ت خیلی کوچکه یا حساسی اما من خسته بودم تازه یک هفته ست دخترم شب ها می‌خوابه خداروشکر، کولیک داشت و دو سه هفته ست بهتر شده اما تو روز دیگه بیداره و بالاخره بهم نیاز داره، شب قبلش ۵ ساعت سرپا بودم داشتم خونه تمیز میکردم درسته خودم کثیف کرده بودم اما خب تمیز ترش کردم از موقعی که تحویلش گرفتم، منتی نیست اما هم اعصابم خورد بود یهویی اومدن بودن من بیدار موندم دو ساعت خوابیدم که فرداش آبروم نره اما رفت! کف پام درد میکرد آنقدر سرپا وایساده بودم بعد ینفر بیاد همچین حرف زورداری هم بزنه، مادرش می‌گفت حالم خوب نبوده زودتر اومدیم بین راه میخواستن توقف کنن نکردن، بقیه غذاشو گذاشته بود لای نون گذاشت جلو شوهرم بیا بخور! شوهرم گفت نمی‌خوام! دقت نکردم ببینم ازش خورد یا نه مهم هم نیست 

خب من باید چی میگفتم؟ شما بودین چی میگفتید؟ اصلا به اون ربط داره ما چی میخوریم؟ خودش هزار بار دیدم و خودشون گفتن ما شب شام نمی‌خوریم برا شوهرش ناهار فقط درست می‌کنه شب حاضری میخورن مگه من به اون میام بگم چرا نون خالی میخورین به من چه میخوان چی بخورن!

شوهرم دیروز خونه بود سرکار نرفته بود اگه رفته بود خسته و گشنه میومد، به هر بدبختی شده یه ناهاری درست میکردم 

آخه بعدش حس کردم بهش برخورده حرفی نمی‌زد، با اینکه بهم بر خورد چند دقیقه بعدش سر صحبت رو باز کردم با مادرش حرف زدم، بنظرتون آدم جواب بده بهتره یا اصلا یجوری رفتار کنه انگار اصلا نشنیده! من همیشه اینجوریم که جواب نمیدم یک ساله یکم دیگه تحملم کم شده گاهی یچیزی میگم بی احترامی هم نمیکنم ولی خب ممکنه جواب بدم، بعضی وقتا با خودم میگم ول کن هنوزم مثل گذشته باش اما هم اینجوری بیشتر دق و حرص میخورم هم بیشتر افسرده میشم، دقیقا از روز اول هر چی برای خودشون خوب بود برا من بد بود و برعکس!

من اصلا حسود نیستم به هیچ وجه اما خودش ماشین ظرفشویی داره، دخترش هم چند سال پیش خرید، که قیمت ها خوب بود به شوهرم گفتم بخریم من تو عقد بهش گفتم بخر گفت نمیتونم بعدا می‌خریم ولی بعداً بدتر شد و گرونی بیشتر شد، یدف صحبتش بود مادرش برگشت بهم گفت ماشین ظرفشویی برا چیته؟ شوهرم برا حرف اون نبود که نخرید گفت پول ندارم می‌تونست هم بخره اما پولشو برا کار دیگه ای لازم داشت مثلا؟ به گفته خودش 

به شوهرم گفتم برا چی وقتی آبجیت داشت می‌خرید مادرت بخش نگفت برا چیته؟ چون داماد میخواد پول بده!

آره دیگه خونه زندگی نداریم وقتی اونا برن مسافرت میریم در خونشون البته اولین بار بود کلا اونجا موندگار شدیم بقیه وقت ها خونه خودمون بودیم و بیشتر شب ها برای خواب می‌رفتیم اونجا، خوراکی هم تا جایی که شد از خونه بردم که خوراکی هاشون رو تموم نکنیم، اصلا بسته بندی گوشت و مرغ و چیزاشون دو نفره نبود که من بخوام ازش استفاده کنم. ما آپارتمانیم و اونا خونشون حیاط دار شوهرم میگه آپارتمان امن تره،