سلام،
وقتی در تهران هستی، حضور مادرت رو به شکل دیگری ادامه بده.
تماس تصویری روزانه..
پیام نوشتن..
روی خودت و استقلال درونیات آرومآروم کار کن. این یعنی اینکه
ساختن روتین روزانه
ورزش، کتاب، سرگرمی داشته باش.
ببین نگران و ناراحت نباش
مادرت همیشه کنارت هست، حتی اگه فیزیکی نباشه. رابطهی شما فراتر از فاصلهی جغرافیایی..
حتما قوی هستی.فقط باید یاد بگیری چطور این دلتنگی رو همراه خودت حمل کنی، نه اینکه بذاری تو رو زمین بزن.
از خدا هم بخواه کمکت کن. خدایی که این عشقو تو دلت گذاشته، خودشم برات راه و حال خوب میسازه. باهاش رفیق شو، کمک بخواه، از ته دل و قلبت بخواه.
خدایی هست که داره نگات میکن، هواتو داره.
همین اشکهات، پیشش گم نمیشن..
بزرگتر و مهربونتر از خدا مگه داریم؟
یه وقتایی خدا جدا میکن تا نزدیکتر شی به خودش..
پس بهش تکیه کن، ازش بخواه، رفیقش شو.
تو راهو درست انتخاب کردی، با قدمهای کوچیک اما عاشقانه ادامه بده.
خدا همیشه کنارت نگران نباش. از خدا که بزرگتر و قدرتمند و مهربونتر نداریم که..
خدا پشت و پناهت باش