وقتی کسیو از دست میدی
انگار به فانی و دوروزه بودن دنیا بیشتر پی میبری
که مرگ انقدر نزدیکه که نمیگه پیره یا جوون،مرده یا زن،مادرش چشم به راهشه یا تکیه گاه همسرشه و و .....
پس این دوصباح توی دنیایی که اندازه بزاق ِبُز هم ارزش نداره باهم ناملایمتی و بی وجدانی نکنیم...
باهم مهربون باشید فردا روزی یکی از ما خانه ی ابدیمون میشه خروارها خاک...!
