صرفا چون جای دیگه ای ندارم که کسی دسترسی نداشته باشه بهش اینجا می نویسم....
روز به روز دارم افسرده تر میشم... از آدم ها داره بدم میاد.... هیچ کاری دیگه خوشحالم نمی کنه . هر روز به سختی دارم کارهایی که باید رو انجام میدم.... همش فکر های منفی... فکر های سیاه تو ذهنم دارم.... چون بچه آخر هم هستم فکر میکنم که دارم الکی این احساس ها رو تجربه می کنم و حق ندارم اینطوری باشم چون افراد دیگه ای هستن که تو خانواده شرایط سخت تری دارن پس من حق ندارم این احساس یاس و سرخوردگی رو تجربه کنم.... خلاصه که همه چی سیاه و تاریکه و اگر قبلاً شب ها موقع خواب دلم می گرفت الان کل روز همینم....
