سلام دوستان
اگه موافق باشید این تاپیک رو بالا نگهداریم و سوالاتمونو بپرسیمو از تجربیات هم استفاده کنیم
»»ماهایی که بچه اولمونه»»
الان پسرم 21 ماهشه.
چون زیاد با بچه همسن خودش برخورد نداشته وقتی یکیو میبینه یا موهاشو می‌کشه یا لباسشو میگیره.
ایمجور مواقع باید چکار کنیم؟
روان شناسی میگه بچها فق ط راههای ارتباطی رو امتحان میکنن.
اما ادم از واکنش مادرا میترسه
قبول دارین؟
بچه که بچس نمیفهمه که چکار میکنه فقط میخاد رابطه برقرار کنه و توجه جلب کنه.
من خودم فکر میکنم مثلا بچم ممکنه عصبی شده از بس با بزرگترا سروکله زده!ولی نمیدونم تصورم درسته یا غلط.
شما توي خونه تا به حال برخوردي داشتيد ؟ حتي خيليي نرممم ؟
روانشناسی میگه هیچوقت بچه همون چیزی که مادرش بهش یاد میده نمیشه بلکه همون چیزی که مادرش انجام میده و رفتار میکنه میشه. پس خودتون خوب باشین تا بچه تون خوب باشه
هيچي بچه س اروم دستش و بگير بگو بهش دست نزن اروم اروم متوجه ميشه تجربه ميگه هرچي محل بچه ندي بهتر ميشه ديدماااا
به شپهرمم میگم بیا تا هنوز حالیش نیس جفتش کنیم که باهم بازی کنن و بزرگ بشن میگه
جفتتونو میزنم که بلند نشید😈😑نمیخاد اعصاب نداره. ولی من کیدونم که سختیش فقط واسه یکسال اوله بعدش که دومی هم پا بگیره کلی باهم جور میشن و ختی برای خود منو شوهرمم بهتره دیگه بچهه همش بما نمیجسبه.
دختر من 10ماه ونیم بود داداشش بدنیا اومد ولی همینجوریه که میگی
پسر من 2سال و9ماهشه گفت در مواجهه با آدم جدید حالت تهاجمی میگیره ولی بعدش خوب میشه
اقتضای سنشه تا زمانی که اسیب نزده به خودش و بچه دیگه مداخله نکن اما دیدی میخواد بزنه دستش رو بگیر بگو زدن کار بدیه
حتی جایی خوندم که این تذکر رو مادر بچه مقابل به بچه ما بده که اولا فرزندمون حس نکنه داره اون طرف برامون مهمتره از طرفی بدونه که اون بچه هم تنها نیس
اره.کااااملا موافقم و خیییلی سعی میکنم مواظب رفتارم باشم. و عادتهای خوب و کاراهای خوب رو جلوش انجام بدم
ولی متسفانه خیلی محدودم. زیاد نمیتونم برم بیرون یا براش وقت بزارم ،مهمونم زیاد برام میاد همش باید مشغول کارای خونه باشم.همین باعث شده به دومی فکر کنم که حداقل بچم توی خونه همبازی داشته باشه
