اما یه امای بزرگ داره ....
خیام ریاضیدان و فیلسوف و شاعر هست .نگاه عالمانه داره به هستی . هستی شناس هست . از این طریق به عرفان دست یافته . خیام دانشمند ، صوفی ست . با شک به همه چیز نگاه میکنه تا به کنه وجودی شون پی ببره . لذت گراست چون جهان مادی رو گذرگاه برای ورود به جهانی متعالی می بینه .
مولانا صوفی ست ... اهل سیر و سلوک و دل باختن.
شاعر دلباخته ی عشق است . از مولانا بخواه تا وادی بینهایت عرفان رو نشانه بدهد . نشانی خانه ی دوست دستشه. با دو تا دوتا چهارتا بیگانه ست .
اما درنهایت هر دو در شاهراه رسیدن به حقیقت گام بر میدارند. قلعه های محکم ادب پارسی اند. روحشانشاد.