حالم از رابطه های امروزی بهم میخوره که باید کلی سیاست و کلک بازی بلد باشی که بتونی رابطه رو نگه داری
میگن زخم های خانوادگیتو نباید به پارتنرت بگی از دردات نباید بگی گریه تو نبینه ضعف نشون ندی نقطه ضعفتو نفهمه قوی باشی مستقل باشی
ولی من دوس دارم یکی باشه اتفاقا همه زخم و دردامو براش تعریف کنم و گریه کنم رو شونه هاش. ببینم تنها نیستم و خود واقعیم باشم همه چی مو رو کنم براش و اون با وجود همه اینا دوسم داشته باشه و بهم آرامش بده نه اینکه از اینکه همه چی مو میدونه سو استفاده کنه و علیهم استفاده کنه
میدونم این تو قصه و فیلما ست ولی اگه دنیای واقعی اینطور نیست چرا ازدواج کنم
