از وقتی که بخاطر زندگی توی خونه ی مادرش بچه هام سقط میشدن و هیچ اهمیتی نمی‌داد. هنوزم زندگی پیش خانواده اش اولویتشه.
از وقتی متوجه اعتیاد و خیانتش شدم چندماه با یک بچه اومدم خونه پدرم برای طلاق ولی مثل خر تو گل موندم نمیدونم چه کاری درسته نه راه پس دارم نه پیش نه دوست دارم برگردم به اون خونه و نه دلم میاد بچمو بی پدر کنم. برام دعا کنید تصمیم درست بگیرم
وقتی فهمیدم مامانم سرطان داره.
۵ سال بعد از ازدواج 💔
جلو من سکوت میکرد و این عذابم میداد میگفتم به چه دردم میخوره پیش تو خرابم میکنن ولی تو حاضر نمیشی جلو من برخورد کنی به چه دردم میخوره پشت سرم باهاشون برخورد کنی. ( تهمت جنسی و دختر خیابونی و توهین به پدرومادرم در اینحد خیلیه ها ولی مهمترینش که دلمو سوزونده اینا بودن) .... میگفت چون مرامم قبول نمیکنه جلو زنم برخورد کنم باهاشون.. همین شد که دلخوریامون زیاد شد شور و ذوقم کور شد ولی الان قطع رابطه ایم گفتم دیگه اینا مثل اینکه دکمه ول کن ندارن پیش اون همه فامیل خرابم کردن یکیشون نیومد مراسم پاتختیم دیگه به سر حد گستاخی رسوندن همونجور که اونا نیومدن اوکی دلشون خاسته نیومدن منم دلم نمیخاد نمیخام هیچوقت ببینمشون..و همسرمم قبول کرد که اشتباه کردن و رفت و امد نمیکنه ولی بقول بابام چندماه دیگه فوقش یکسال دیگه آشتی میکنه
من خیلی ناامیدم
نه به خودش امیدی هست نه بچه دار میشه
هرروز میره خونه ی مادرش،من بمیرمم براش مهم نیست، مثلا میبینی الان خوب بود باهام داشت قربون صدقم میرفت،یه هو انقدر عوض میشه انگار دشمنه
محدودم میکنه همش ترس توی دلم دارم هرکاری بخوام بکنم استرس دارم
مهمونی و مسافرت و عروسی رو تبدیل به عزا میکنه
ناباروری هم داره
خدایا موندم چیکار کنم....نمیخوام خونه مو داغون کنم نمیخوام آبروم بره ولی دیگه نمیتونم
نوشتم و نوشتم ولی پاک کردم .... بیخیال😔
