پارتنر ندارم
تو عمرم با پسر دیت نرفتم
تو شهر غریب زندگی میکنیم این جا حتی یه فامیل هم نداریم
(سالی یه بار میریم شهر پدری )
همه زندگیم با افسردگی گذشت
حتی دوستامم مجازین دوست صمیمی حضوری ندارم باهم بریم بیرون
همه جا تنهایی میرم
خدایا حداقل عزیزامو ازم نمیگرفتی:)