درسته که همه ی آدمای ساکت و آروم سلامت روان ندارن و ممکنه بخاطر اختلال یا مشکل باشه

بستگی داره. خیلی‌هاشون نه تنها سلامت روان دارن که حتی ذهنیتشون هم خیلی قویه

بعضیاشون هم افسردن

نه درون‌گرا بودن یچی دیگس 

بعضیا هوش اجتماعیشون پایینه و این باعث میشه آسیب ببینن درونگرا بودن به معنی منزوی یا افسرده بودن نیست 

اتفاقا کم سخن بودن یک مزیته ولی گاهی باید حرف زد و نباید ساکت موند مثل وقتی که حق مظلومی خورده میشه

آها من الان فهمیدم دوستت رو میگی که تغییر کرده

 خیلی از آدم‌ها ذاتا شخصیت‌ آروم، کم‌حرف یا درونگرا دارن و این هیچ‌ربطی به مشکل روانی نداره.

اما یه وقتا تغییر ناگهانی یا افراطی توی رفتار میتونه واکنش دفاعی باشه، یعنی درونگرایی گزینشی رخ بده.

مثلا بعد از خیانت، تحقیر، یا تروما، دیگه نمی‌خواد به هیچ کس نزدیک بشه

در کل ممکنه بخاطر این مشکلات چنین تصمیم بگیره:

افسردگی

اضطراب اجتماعی

اختلال پنیک

PTSD

آره می‌دونم 

من فکر کردم منظورش اینه که سکوت نشونه مشکل روانیه