پادکست و کتاب و حضور در اجتماع
اعتماد به نفس من به قدری کم بود که حتی خودمو لایق صحبت با فروشنده برای خرید اجناس نمیدونستم
از اجتماع فراری بودم، هربار میرفتم بیرون میومدم کلی گریه میکردم که چرا فلانم وبهمانم
الانم تا حدودی همینم،ولی به خودم اومدم گفتم اگه از اطرافیانم بهتر نباشم قطعا بدتر هم نیستم و همه برابریم چه بسا فضائلی داریم که بقیه ازش محرومند پس ما عزیز و دوست داشتنی هستیم.کلی کار از دستمون بر میاد و خیلی از افراد هستن که از وجود ما بهرمند هستند پس شخصیت مثبتی داریم و لایق عشق و تعهد و احترامیم و کسی که اینکارا رو در قبال ما انجام نده جایی در زندگیمون نداره
اینارو هعی به خودت بگو وبرای داشته هات شکرگزاری کن🥲🫶🏻