پسر من از نوزادي تو اتاق خودش ميخوابيد
اصلا بد قلقي نميكرد
نميترسيد
بهش سايه هارو نشون داده بودم
اصلا ترسي نداشت
يه مدت من تو توالتم نميتونم برم
شبا شش هفت بار پا ميشه ببينه من كنارشم يا نه
من تو اشپز خونه باشم اون تو اتاقش با در بازم نميمونه مدامممممم ميگه ميترسم
تو دسشويي هر ثانيه صدام ميزنه يعني دو دقيقه بشه ميزنه زير گريه
عجيب غريب شده هرچي هم ميپرسم از چي ميگه همه چي
سايه ميگم مامان سايه ترس نداره ميگه كمد مثلا يا الكي الكي از همه چي ميترسه
يعني يه ثانيم ازم جدا نميشه تو خونه اينطوريه ها
مثلا تو پارك من رو نيمكتم ميره بازي كنه
فقط تو خونمون اين حاله
اشك ميريزه به پهناي صورت
تمام طول اشپزي كنارمه و مدام نق ميزنه چون حوصلش سر ميره
تمام مدت نقاشيش بايد من كنارش باشم اصلا من تو اشپز خونه اون تو پذيراييم نميمونه
تنهايي نميره اشپز خونه يه ليوان اب بخوره
الهی عزیزم خیلی سخت می‌گذره بهش با مشاور حرف بزن کاری از دست ما برنمیاد مشکلش با سلام و صلوات حل نمیشه
چون از اول مستقل بوده كلافه شدم بخدا
امروز سرش داد زدم
هرچي قصه داشتان بازي اصلا افاقه نداره
باباش شب کاره یا دیر وقت میاد خونه؟
بنظرم یه ملاعی چ میدونم ملا باجی چیزی ببرین بچه ها کوچیک چیزایی میبینن که ما بزرگا نمی تونیم ببینیم بنظرم بهتره جدی بگیرین
فقط صلوات دعا بهش ارامش میده
ميدوني يه مدت پيش البته ترساش تازه شروع شده بود همسرم رفته بود پيش يه دعا نويس خيلي قهار يه دعا پيدا كرده بود تو مغازش
گفته بوده برا تو همسرت دعا نوشتن سنگينيش رو بچته
دوسال پيش نوشته شده درست همون زمان بچه من به مريضي هاي عجيبي دچار ميشد دكترا دردشو نميفهميدن تايپيكامم هست
