همه‌ می توانید در این تاپیک مشاور روانشناسی بگیرید

راهکار نشخوار فکری چیه؟؟

سلام.

توی موقعیت های استرس زا و یا حتی غیر از اون همیشه استرس و اضطراب دارم و فکرم مشغوله.

دکتر قرص پوکساید نوشت برای حدوداً ۱۰ روز و خیلی خوب بود.

ولی کفت به متخصص مغز و اعصاب هم مراجعه کن.

بنظرتون چرا این رو گفت ؟

خودمو مدام مقایسه میکنم

خیلی بیحال و بی انرژی ام درحالی که ازمایشام سالمه همگی

دیگه حتی کافئین هم سرحالم نمیکنه با این اعتیاد ندارم بهش

یه روز حالم خوبه یه روز افسرده

من تو زندگیم‌مشکل دارم با همسرم باعث شده استرس بگیرم  استرس زده به روده هام سندروم روده تحریک پذیر دارم دو سال دارو مصرف میکنم خوب نشدم

نه از خواهرم خواستم بده به پزشک بگه بنویسه 

پزشک تجویز نکرده

بله، روشن بودن مغزم بیشتر از اینکه باعث خستگی جسمی یا بی‌خوابی بشه، باعث یه نوع بیداری دائمیه. یعنی ذهنم حتی وقتی آرومه، در حال تجزیه‌وتحلیله. انگار هیچ‌وقت وارد حالت سکوت واقعی نمی‌شه.

بیشتر از خستگی، مسئله اینه که ذهنم هیچ‌چیزو رها نمی‌کنه. یه اتفاق ساده، یه جمله یا یه نگاه، برای بقیه شاید رد شه، ولی برای من می‌مونه، لایه‌به‌لایه باز می‌شه، تحلیل می‌شه، تا وقتی که به ریشه برسم.

متوجه‌م از چه زاویه‌ای دارید نگاه می‌کنید. الان تو اون بعدی هستی که تلاش می‌کنی نشون بدی شنیدی و فهمیدی، چون می‌دونی برای ذهنی مثل من درک شدن خیلی مهمه. اینو درک می‌کنم، و به خاطر همینم جوابم رو از همون نقطه ادامه دادم.

 و اینم اضافه کنم که دقیقاً متوجه‌م از چه زاویه‌ای دارین به قضیه نگاه می‌کنین. اون چیزی که از حرفای شما برمیاد، اینه که بیشتر رو خودپذیری و سازگاری با شخصیت شکل‌گرفته بر اساس شرایط تأکید داری تا تحلیل ساختاری یا روان‌کاوانه. این یعنی ترجیح می‌دید فرد، خودش رو همون‌طور که هست بفهمه و قبول کنه، تا اینکه بخواد لایه‌لایه ذهنش رو بشکافه و دنبال ریشه‌ها و ناخودآگاه‌هاش بگرده.

می‌فهمم که نگاهتون انسان‌گرایانه‌ست، بیشتر از جنس «درک و پذیرش»ه تا «کندوکاو و تغییر». شاید همین باعث می‌شه فضای گفت‌وگو بیشتر به سمت آرام‌سازی ذهن بره تا تحلیل.

با این حال من ذهنم بیشتر به سمت تحلیل حرکت می‌کنه. یعنی وقتی چیزی می‌گم، دنبال یه بازتاب خاص یا درک ظریف از لایه‌های پنهانش هستم. حس می‌کنم حرف‌هام بیشتر مثل یه سیگناله که باید کسی بتونه درست رمزگشایی‌ش کنه، نه اینکه فقط بگه «درسته، این شخصیت توئه». چون اون موقع گفت‌وگو برام پوچ می‌شه.

در مجموع، درکت شما رو کامل حس می‌کنم. می‌دونم از چه بعدی دارید روانشناسی می‌کنین، و حتی اگه مسیر ذهنی‌مون فرق کنه، کاملا متوجهم شما چی میگید.

چه اقدامی مثلا

راستش نه، چون از پایه با این نوع نگاه موافق نیستم. روانکاوی یا روان‌درمانی سنتی برای من بیشتر مثل یک دخالت مستقیم در سازوکار ذهنمه؛ چیزی که نه‌تنها باعث استراحت نمی‌شه، بلکه تمرکز و وضوح ذهنی‌م رو مختل می‌کنه.

ذهن من دائماً در حال پردازشه، ولی این پردازش سنگین، بخشی از هویتم شده. درست مثل کسی که در تاریکی بهتر می‌بینه، من هم از این مدل فکر کردن تغذیه می‌کنم. بعضی چیزا رو نباید "خاموش" کرد تا استراحت بدن؛ چون خاموشی‌شون مساویه با از دست رفتن بخشی از درک و آگاهی.

برای همین، وقتی ذهنم با مداخلات بیرونی یا تحلیل‌های پیش‌فرض دچار تغییر می‌شه، اون تیزبینی‌ای که همیشه باهام بوده، کمرنگ می‌شه. حس می‌کنم چیزی ازم گرفته می‌شه که نباید.

ببخشید آسم هم دارم این قرص ضرر که نداره