همه اش خوبه
دوری از اینترنت رو واقعا قبول دارم به طرز معجزه آسایی آرامش به زندگی برمیگرده
ولی فقط این ها برای من کافی نیست.
من کسی رو می‌خوام که بیاد و مشکلاتم رو حل کنه.
روانشناس نمیخوام چون اونها مشکلات رو حل نمی‌کنند و فقط صورت مسئله رو پاک می‌کنند. یا قرص می‌دهند یا الکترود مغزی که اصلا نفهمیم مشکل یعنی چی؟ که اونوقت درد هم نکشیم.
حالا درسته گفتی قرص نه، ولی من یک سال و نیمه فلوکستین می خورم انقدر روحیه ی آدمو خوب می کنه و بی خیال و بی استرس، که همون باعث می شه آدم با کوچکترین چیزها هم خوشحال بشه، من واقعا خیلی راضی ام. چیزایی که در حالت عادی خیلی هم خوشحالم نمی کنن الان شادم می کنن چون از درون حالم خوبه
چه خوب که از زندگیت رضایت داری.
ولی من نمیتونم چشم‌هام رو به واقعیت‌های زندگیم ببندم. قرص‌های روانپزشک‌ها همینه، بی درد می‌کنه در حالی که درد هست. و این به نظر من خیلی مسخره است.
البته که این نظر شخصی منه.
خوشبحالت
ولی من درد زیاد دارم
و برای فرار از دردهام کار میکنم که در شرایط فعلی اتفاقاتی خارج از خواست و اراده من افتاده که حس میکنم به اندازه یک آدم شصت ساله زندگی کردم. تنها چیزی که خوشحالم می‌کنه پیشرفت کارهامه که متأسفانه گره افتاده و به شدت متاثرم.
اندوهم قشنگه ولی درد داره.
اگر بناست دردم تمام بشه اون باید منجر به شادی طبیعی من بشه که بزرگم کنه، به بلوغ عقلی برسم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
