من از وقتی عقد کردم حدود یکسال ، همش در حال مقایسه و حسرت خوردن بخاطر اینم که چرا خانواده شوهرم مثل خانواده دختر خاله هام یا دوستام نیست
بقیه با خواهر شوهرا و جاری ها میرن میان خرید میرن تفریح و مسافرت میرن
ولی خانواده شوهر من نه ،هیچ کدوم باهم مسافرت یا بیرون نمیرن ،حتی خرید یا وقت گذراندن باهم ندارن
من خودمم تنهام نه خواهر برادری نه دوستی
خیلی عصابمو خورد می‌کنه، راه حلی هست؟
وقتی نمیخان ینی نمیخان
شماهم همینطورین یا با خانواده ها خوبین ؟
عزیزم خوب گوش کن
این جهان بر پایه تنهایی استواره یعنی هر آن امکان دارم ادم تنها ترین فرد بشه باید روحت ب اصل تنهایی تقویت کنی اگر اطرافیان بودن ک خوبه نبودنشان هم برای من ضرری نداره حالم بد نمیکنن ....باید بتونی برنامه بچینی برای خودت بری باشگاه سرکار یعنی این قدر مشغول باشی نبودن کسی اذیتت نمیکنه الان مثل قدیم نیست ادما حسود شدن ب نظرم همون رفت امد کم باشه خیلی خوبه
بنظر شما فرق دارید چون اکثرا خوششون نمیاد با خانواده ی شوهر برن اینورو اونور ولی شما ظاهرا برعکسین میتونی با شوهرت هماهنگ بکنی برای مسافرت دسته جمعی برنامه ریزی بکنید مثلا به بقیه بگید که میخواهید ویلا بگیرید بگید فلانی و فلانی هم بیان وتاریخشو هماهنگ کنید یا مثلا میخوای بری خرید به هرکسی که دوست داری باهاشون بری خواهش کنی یزمانی وقت بذارن باهم برید خرید اگرم هبچحوره قبول نمیکنن دیگه شانست اینه و باید تحمل کنی با همسرت و خونوادت خوش بگذرونی چنتا بچه بیاری یا با آدمای مطمین مثل همکارای شوهرت برنامه مسافرتی اینا بچینید
اینکه یه خانواده با هم وقت گذرونی نداشته باشن ایراد نیست هر خانواده ای یه جورن ادمها با هم متفاوتند شما با خانواده دختر خاله هاتون رفت و آمد کنین
بهم درخواست بده کانال روانشناسی بفرسم ویس هاشو گوش کن
من هیچ وقت نمیام از کسی خواهش کنم دنبالم بیاد جایی بریم
دلم میخواد روال زندگیشون اینطور باشه که باهم برن و بیان و دورهمی داشته باشن
که نیست
نمیدونم چطور خودم رو قانع کنم که این توقع رو نداشته باشم
